Δημοτικές Εκλογές

Η τρίτη ή Τετάρτη Ελληνική Δημοκρατία, αναλόγως πως μετράει κανείς (1828,Βενιζέλος,Παπαναστασίου,Μεταπολύτευση), έκλεισε τον κύκλο της, η επόμενη, άμεσα πλέον ερχόμενη, Ελληνική Δημοκρατία πρέπει να αποφύγει τα μέχρι σήμερα λάθη και με ολοκληρωτική αναθεώρηση του Ελληνικού Συντάγματος να θωράκιση πλήρως και με αποκλειστικό γνώμονα τα ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ, της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Η σημερινή πολιτική κατάσταση, κομματοκρατία, ρουσφετολιγία, διαφθορά, ατιμωρησία, εξωτερικά του Ελληνικού κοινοβουλίου κέντρα εξουσίας, άβουλοι και ανήθικοι βουλευτές, κομματικές συμμορίες κλπ. είναι πλέον μια άκρως επικίνδυνη κατάσταση για την Ελληνική Δημοκρατία και για κάθε Ελληνίδα και Έλληνα πολίτη.

Σύντομα κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνας πολίτης θα έχει μια ανεπανάληπτη ευκαιρία να επισημοποιήσει το τέλος, της σημερινής κατ’ ευφημισμό λεγόμενης Ελληνικής Δημοκρατίας και η ευκαιρία αυτή είναι οι επερχόμενες Δημοτικές εκλογές.

Στις ερχόμενες Δημοτικές εκλογές πρέπει μοναδική μας επιλογή, κάθε Ελληνίδας και Έλληνα πολίτη, να είναι πλέον η καταψήφιση (το μαύρισμα) κάθε υποψηφίου Δημάρχου που θα κατέβει στης επόμενες Δημοτικές εκλογές με κομματική σημαία, με την υποστήριξη οποιουδήποτε πολιτικού κόμματος.

Η υπερψήφιση μόνο υποψηφίων Δημάρχων, που θα κατέβουν στις επόμενες Δημοτικές εκλογές ως ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ, από οποιοδήποτε πολιτικό κόμμα, (με αποδείξεις ότι πράγματι είναι ανεξάρτητοι), θα στείλει το ηχηρότατο μήνυμα στα σημερινά πολιτικά κόμματα ότι τελείωσαν, ως πολιτικά κόμματα, με την αναξιοκρατική και ανήθικη μορφή, που λειτουργούν σήμερα, και θα τα εξαναγκάσει να :

- Να αναθεωρήσουν τον τρόπο λειτουργίας τους.
- Να αποχωριστούν τα μέχρι σήμερα κομματόσκυλα τους.
- Να βάλουν συγκεκριμένους κανόνες για τους υποψήφιους βουλευτές τους.
- Να αναθεωρήσουν το Ελληνικό Σύνταγμα προς την κατεύθυνση της προστασία των δικαιωμάτων κάθε Ελληνίδας και κάθε Έλληνα πολίτη.
- Να αλλάξουν και να μετατραπούν σε αξιοκρατικά και προπαντός ηθικά πολιτικά κόμματα.
- Να υπηρετήσουν, ως οφείλουν, τις Ελληνίδες και τους Έλληνες πολίτες και όχι τις τσέπες τους, τους χορηγούς τους, τις κομματικές συμμορίες τους κλπ.

One Stop News

reade more... Résuméabuiyad

Ο τρόπος ζωής και όχι τα γονίδια σου προσθέτουν χρόνια στο πρόσωπο σου.

Οι ρυτίδες της μητέρας μας δεν είναι ο καλύτερος τρόπος για να προβλέψουμε το πώς θα γεράσουμε.
Μια μελέτη σε δίδυμα αδέλφια μας υποδεικνύει ότι παρά τη γενετική μας δομή, περιβαλλοντικοί παράγοντες μπορούν να προσθέσουν χρόνια στην ηλικία που έχει ένα άτομο. Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό της Αμερικάνικης Εταιρείας Πλαστικής Χειρουργικής.
Παράγοντες όπως το διαζύγιο ή τα αντικαταθλιπτικά είναι οι πραγματικοί ένοχοι για τη γήρανση του προσώπου.
Τα άτομα τα οποία είχαν χωρίσει έδειχναν δυο σχεδόν χρόνια μεγαλύτερα σε ηλικία από τα αδέλφια τους που ήταν παντρεμένα, άγαμα ή είχαν χηρέψει.
Η χρήση αντικαταθλιπτικών συνδέθηκε σημαντικά με πιο γερασμένη όψη. Οι ερευνητές βρήκαν επίσης ότι η σημαντική αύξηση ή απώλεια βάρους παίζουν μεγάλο ρόλο.
Η παρουσία στρες ήταν κοινός παρανομαστής στην πρόκληση της γήρανσης του προσώπου. Οι ερευνητές υποπτεύονται ότι η συνεχής χαλάρωση των μυών του προσώπου λόγω της χρήσης αντικαταθλιπτικών θα μπορούσε να είναι η αιτία να «κρεμάσει» το πρόσωπο, με αποτέλεσμα πιο γερασμένη όψη.
Το εντυπωσιακό συμπέρασμα από αυτήν την μελέτη είναι ότι ο τρόπος ζωής και τα βιώματα του κάθε ατόμου, παίζουν πολύ σημαντικότερο ρόλο στη διαμόρφωση της ηλικίας του προσώπου μας από ότι τα γονίδια μας.
Ενισχύεται η νέα άποψη ότι το περιβάλλον, η διατροφή, το στρες και η στάση μας στη ζωή επηρεάζουν την έκφραση των γονιδίων μας και αυτό εκδηλώνεται στην εμφάνιση μας, στην υγεία μας και στη διάθεση μας.
Η νέα αυτή επιγενετική (από το ελληνικό επί που σημαίνει πάνω και τη λέξη γενετικό που σημαίνει σχετίκο με το γενετικό μας κώδικα) προσέγγιση της βιολογίας  λαμβάνει υπόψη όλους τους παράγοντες που αλληλεπιδρούν - και όχι μονον τα γονίδια – . Αυτή η προσέγγιση που επιβεβαιώνει ότι δεν είμαστε "προγραμματισμένοι γεννετικά" για διάφορες ασθένειες, αλλά είμαστε σε θέση να ανατρέψουμε το κάρμα του DNA μας.

Τι μπορείτε να κάνετε:

•   Η άσκηση βοηθά πολλαπλά, ιδιαίτερα η άσκηση που εναρμονίζει το ορμονικό μας σύστημα. Εδώ θέλει προσοχή γιατί η έντονη άσκηση μπορεί να επιταχύνει το γήρας. Δεν είναι αλήθεια ότι άσκηση πρέπει να είναι βαρετή, πολύωρη και δύσκολη
•    O επαρκής ύπνος. Κατά την διάρκεια του ύπνου το σώμα αναδομείται, τα επίπεδα σεροτονίνης εξισορροπούν και με αυτό τον τρόπο το σώμα διαχειρίζεται μεγάλο κομμάτι του στρες. Ο ύπνος πρέπει να επιτυγχάνεται με φυσικούς τρόπους και όχι με αντικαταθλιπτικά που μας κάνουν να φαινόμαστε πιο γερασμένοι.
•    Η βελτιστοποίηση της διατροφής μας ώστε να κρατήσουμε χαμηλά τα επίπεδα ινσουλίνης στο αίμα μας η οποία είναι από τους κυριότρους παράγοντες που προκαλούν το γήρας. Η ινσουλίνη, εκτός από τη ρύθμιση του σακχάρου, παίζει ρόλο στην ομαλή λειτουργία του ανθρώπινου σώματος.
•    Η διατήρηση βέλτιστων επιπέδων βιταμίνης D στο αίμα. Βεβαιωθείτε γι αυτό κάνοντας μια εξέταση αίματος. Είναι ίσως η πιο σημαντική ενέργεια που μπορείτε να κάνετε για την υγεία και την καλή σας εμφάνιση.
•    Η βιταμίνη D ελέγχει περί τα 3000 γονίδια και βελτιώνει ριζικά σχεδόν κάθε σύστημα του σώματος σας – συμπεριλαμβανομένης της εμφάνισης σας.
•    Η κατανάλωση χυμών λαχανικών. Είναι μια πηγή συμπυκνωμένων θρεπτικών συστατικών.
•    Η υιοθέτηση σταθερής και θετικής στάσης για τη ζωή. Τα συναισθήματα μας εκφράζονται μέσα από ορμονικές εκκρίσεις στο σώμα μας.

Βάλτε την προσοχή σας στη φωτεινή πλευρά των πραγμάτων, χαμογελάστε και μην επιτρέπετε να σας καθοδηγούν προς την αντίθετη πλευρά.
Σήμερα, δουλεύουμε και χτίζουμε το δικό μας μέλλον. Αυτό είναι πολύ βασικό στοιχείο για μια νεανική και φρέσκια εμφάνιση.
Όσο πιο σύντομα εισάγετε αυτές τις αλλαγές στη ζωή σας, τόσο πιο σύντομα θα γευτείτε τα οφέλη και θα απομακρύνετε, θα μειώσετε ή θα αναστρέψετε την αρνητική επιρροή του χρόνου πάνω σας!

Dr. Δημήτρης Τσουκαλάς

reade more... Résuméabuiyad

Το Ελληνικό «βαθύ κράτος»

Λέγοντας «βαθύ κράτος», εννοούμε κάποιες δυνάμεις που είναι επικυρίαρχες της ορατής και νόμιμης (Συνταγματικής) εξουσίας ενός κράτους.
Δηλαδή, ενώ δεν έχουν καμία θεσμική δικαιοδοσία στην οργάνωση της κρατικής διακυβέρνησης, στην πραγματικότητα, αυτές είναι που ασκούν την πραγματική διακυβέρνηση του κράτους. Έτσι, π.χ στην Τουρκία, το «βαθύ κράτος», η δύναμη που κυβερνά, πίσω και πάνω από την (εκλεγμένη από τον Λαό) κυβέρνηση, είναι ο Στρατός. Γι’ αυτό και λέμε ότι στην Τουρκία υπάρχει «στρατοκρατία» (που, στις μέρες μας, συγκρούεται με τη Δημοκρατία, που θέλουν οι Τούρκοι να της δώσουν τον πρώτο ρόλο στη διακυβέρνηση του κράτους τους).
Στις ΗΠΑ, σύμφωνα με τη δήλωση του Προέδρου Woodrow Wilson, (που από τότε που έγινε, δεν έχει ανασκευασθεί), το «βαθύ κράτος» είναι οι λίγοι Τραπεζίτες που ελέγχουν την παραγωγή του νομίσματος της χώρας,: «….Έχουμε καταντήσει μία από τις χειρότερα διακυβερνημένες χώρες, μία από τις πιο ελεγχόμενες και υποδουλομένες κυβερνήσεις του πολιτισμένου κόσμου. Δεν είμαστε κυβέρνηση ελεύθερης γνώμης, δεν είμαστε πλέον κυβέρνηση πειθόμενη από την ψήφο της πλειοψηφίας, αλλά μία κυβέρνηση που εξυπηρετεί τις απόψεις και τις απειλές μικρών ομάδων ισχυρών ανδρών που ελέγχουν το σύστημα πίστωσης της χώρας» .
Στις χώρες όπου υπάρχει «βαθύ κράτος», η Δημοκρατία λειτουργεί κατ’ επίφαση, αλλού λιγότερο κι αλλού περισσότερο.
Δηλαδή, στις χώρες όπου, πίσω από την Δημοκρατία υπάρχει «βαθύ κράτος», η Δημοκρατία αποτελεί πρόσχημα και ταμπέλλα μίας Ολιγαρχίας, που ασκεί από τα παρασκήνια, την πραγματική διακυβέρνηση.
Ταμπέλλα και πρόσχημα απαραίτητο, τόσο για τις σχέσεις αυτής της Ολιγαρχίας (που σφετερίζεται την Δημοκρατική εξουσία) με την κοινωνία που εξουσιάζει, όσο και με τα άλλα κράτη με τα οποία συνεργάζεται σε διεθνείς Οργανισμούς (στρατιωτικούς, τραπεζικούς, οικονομικούς, πολιτικούς, λκπ).

Στην Ελλάδα, η δύναμη που κυβερνά, τα τελευταία χρόνια, πίσω από τη ταμπέλα της Δημοκρατίας και μέσα από μία διαλανθάνουσα ανοχή και κενά του Συντάγματος, είναι η πολιτική νοοτροπία και συμπεριφορά, που προτάσσει το κομματικό συμφέρον από το κοινωνικό όφελος και έχει καταστεί κρατούσα άποψη στην καθημερινή πολιτική πρακτική, κατά τα χρόνια της «μεταπολίτευσης».
Αυτή η νοοτροπία και πρακτική, ορίζεται στο εγχειρίδιο αυτό ως «κομματοκρατία».

Εδώ, λοιπόν, στην Ελλάδα του 2010, το «βαθύ κράτος» δεν είναι κάποια θεσμοθετημένη εξουσία (όπως ο Στρατός στην Τουρκία ή το Νομισματοπιστωτικό σύστημα στις ΗΠΑ) αλλά, ακόμη χειρότερα, (διότι είναι πιο αφανής) είναι μία νοοτροπία που διατρέχει την πρακτική όλου του καθεστώτος πολιτικού συστήματος και έχει διαβρώσει όλους τους δημοκρατικούς θεσμούς και τη λειτουργία τους, αλλά και την ίδια την κοινωνία.
Ο κάθε Έλληνας πολίτης βλέπει καθημερινά ότι, η Συνταγματική επιταγή του διαχωρισμού των τριών εξουσιών (Εκτελεστική – Νομοθετική – Δικαιοσύνη) αποτελεί πλέον ένα μεγάλο «δήθεν» στη λειτουργία της Δημοκρατίας μας, δεδομένου ότι, τόσο η νομοθετική εξουσία (Βουλή), όσο και η Δικαιοσύνη, ελέγχονται και εξαρτώνται πλήρως από την εκτελεστική εξουσία (Κυβέρνηση), η οποία, με τη σειρά της, άγεται και πορεύεται από τα συμφέροντα του (κυβερνώντος) κόμματος, καθιστώντας το έτσι (στην Ελληνική πραγματικότητα) την κορυφή της πυραμίδας της πολιτικής ιεραρχίας.
Ο Πρόεδρος της (Προεδρευόμενης) Δημοκρατίας μας, (ως θεσμός), μετά τις, κομματικά υπαγορευόμενες, αλλεπάλληλες Συνταγματικές αποψιλώσεις κάθε δυνατότητας ουσιαστικής παρέμβασής του για την εύρυθμη λειτουργία της Δημοκρατίας, έχει γίνει ρόλος άβουλου και βωβού, μεγαλοπρεπούς κομπάρσου.
Νομίζω ότι είναι ανώφελο να παραθέσω παραδείγματα για να συνηγορήσουν υπέρ μίας τόσο καθαρής και ολοφάνερης πραγματικότητας, που φανερώνεται ποικιλοτρόπως στην καθημερινή ζωή της Πολιτείας.
Η χώρα, λοιπόν, κυβερνάται από αυτή την κομματοκρατία, στην οποία έχει διολισθήσει σιγά-σιγά η λειτουργία της Δημοκρατίας.
Κάλλιστα μπορούμε, λοιπόν, χωρίς φόβο και πάθος, για να αποδώσουμε την πραγματικότητα του καθεστώτος πολιτικού συστήματος που κυβερνά την Ελληνική κοινωνία τα τελευταία 35-40 χρόνια, να πούμε ότι η Χώρα κυβερνάται από μία «κοινοβουλευτική κομματοκρατούμενη ολιγαρχία» που στην πράξη έχει υποκαταστήσει την «κοινοβουλευτική Δημοκρατία», που έχει παραμείνει σαν ένα «δήθεν» και σαν ταμπέλα μόνο, στη λεηλατούμενη κατά βούληση, έννοια της Δημοκρατίας.
Αυτή η πραγματικότητα, είναι το πολύ οδυνηρό αποτέλεσμα που έχει επιφέρει η επικράτηση της κομματοκρατίας στην καθημερινή πρακτική του καθεστώτος πολιτικού συστήματος.

Πρέπει να προσθέσουμε ότι, στη γέννηση, ανάπτυξη και εδραίωση της κομματοκρατίας, ως κρατούσας πολιτικής νοοτροπίας και συμπεριφοράς, έχουν συνεισφέρει όλα τα κόμματα πού διάβηκαν το κατώφλι του Ελληνικού Κοινοβουλίου κατά την περίοδο που ονομάζουμε «μεταπολίτευση», δηλαδή από την επομένη της πτώσης της χούντας των συνταγματαρχών.
Δυστυχώς, γι’ αυτά, κανένα δεν μπορεί να διαμαρτυρηθεί και να απορρίψει την κατηγορία αυτή, αφού κανένα δεν εντόπισε και δεν καταδίκασε ΕΓΚΑΙΡΩΣ τη γέννηση και άνθηση του φαινομένου μίας κομματογενούς ολιγαρχίας, ολίγων αλληλοϋποστηριζόμενων και αλληλοτρεφόμενων πολιτικών, οικονομικών και συντεχνιακών παραγόντων, η οποία, εμφανιζόμενη υπό τον μανδύα της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, λειτουργεί (πρωτίστως) υπέρ των συμφερόντων των Ηρακλέων αυτής της ολιγαρχίας και (πολλές φορές) εις βάρος της κοινωνίας, με τα γνωστά και αδιαμφισβήτητα, πλέον, τραγικά αποτελέσματα.
Η επικυριαρχία της κομματοκρατίας επί των Δημοκρατικών λειτουργιών, ίσως και να μην πείραζε κανέναν, αν τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής πρακτικής ήταν η οικονομική και κοινωνική πρόοδος του τόπου.
Τα αποτελέσματα, όμως, της πρακτικής αυτής, κατά τα τελευταία 35-40 χρόνια (αυτά της «μεταπολίτευσης») είναι το θλιβερό οικονομικό βούλιαγμα, αλλά και το κοινωνικό/αξιακό τέλμα που ζεί κατά την καθημερινότητά της η Ελληνική κοινωνία, δηλαδή ο κάθε πολίτης.
Το «ωραίο», (και σχιζοφρενικό, μαζί), είναι το ότι, ενώ αυτή η θλιβερή πραγματικότητα είναι, λίγο-πολύ, αντιληπτή από κάθε πολίτη τη χώρας («όλοι το ίδιο είναι», λέγει), ο ίδιος πολίτης τρέχει να υποστηρίξει τη συνέχιση αυτής της κατάστασης σε κάθε ευκαιρία καταδίκης της (π.χ εκλογές).

Τι συμβαίνει, λοιπόν;
Σίγουρα, «κάτι δεν πάει καλά», κάτι δεν στέκεται και δεν αντέχει στην κοινή λογική.
Αυτό το «κάτι» που «δεν πάει καλά» προσπαθεί να διερευνήσει και να βγάλει στην επιφάνεια το εγχειρίδιο αυτό, με τη σκέψη ότι, όταν αυτό το «κάτι» εμφανισθεί καθαρά εμπρός στον πολίτη/κριτή, σαν αποτέλεσμα μίας αναλυτικής και καθαρής ματιάς, θα είναι πολύ πιο εύκολη η εκμηδένισή του.
Το «όλοι το ίδιο είναι» (που είναι μία λαϊκή άποψη της πραγματικότητας) δεν αρκεί, διότι υπάρχει ένα ερώτημα επ’ αυτού, που καταρρίπτει το καταδικαστικό «όλοι το ίδιο είναι»:
«Πώς είναι όλοι το ίδιο, αφού άλλος είναι σοσιαλιστής, άλλος φιλελεύθερος, άλλος κομμουνιστής, άλλος διεθνιστής, άλλος εθνικιστής, και πάει λέγοντας»;
Οι απαντήσεις που δίνονται σ’ αυτό το ερώτημα, τόσο στους αναπαυτικούς καναπέδες των σαλονιών όσο και στις άβολες καρέκλες των καφενείων, είναι της ίδιας ρηχής διεισδυτικότητας:
« - Όλοι τ’ αρπάζουνε» ή « - Όλοι τους είναι ψεύτες» ή « - Όλοι τους είναι προδότες» και άλλα τέτοια παρόμοια.

Όλες αυτές οι απαντήσεις, (που ακούγονται σε κάθε πολιτική συζήτηση, στα καφενεία, στα σαλόνια, στα λεωφορεία και όπου αλλού) αναφέρονται στα επιφαινόμενα, δηλαδή στα οικονομικά ή κοινωνικά φαινόμενα που είναι ορατά και απτά και τα οποία προβάλλονται σαν αποτέλεσμα της κακής διοίκησης του ενός ή του άλλου κόμματος/διαχειριστή.
Αλλά όλα αυτά, (που είναι, επίσης, λίγο ή πολύ, πραγματικότητες) δεν είναι η αιτία.
Είναι τα αποτελέσματα μίας βαθύτερης αιτίας που τα δημιουργεί και που ως σήμερα δεν έχει βγεί καθαρά και αδιαμφισβήτητα στην επιφάνεια του δημόσιου διαλόγου.
Το ότι, όμως, η αιτία αυτή δεν έχει αποκαλυφθεί με έναν τρόπο αδιαμφισβήτητο και δεν έχει ονοματισθεί με ένα συγκεκριμένο όνομα κοινής και διαδεδομένης αποδοχής και χρήσης, της δίνει τη δυνατότητα να διαλανθάνει και έτσι, να συνεχίζει να υπάρχει.
Αυτό , φιλοδοξεί να προσφέρει στην Ελληνική κοινωνία το εγχειρίδιο αυτό:
Να αποκαλύψει και να δώσει όνομα στην αιτία που διατρέχει όλο το πολιτικό κατεστημένο, καθ’ όλη την περίοδο της «μεταπολίτευσης», και έχει οδηγήσει την Ελληνική κοινωνία στο σημερινό οικονομικό και κοινωνικό χάλι .
Σχετικά με την ανάγκη ονοματοδότησης και τη σημασία της, πρέπει να πούμε δύο λόγια:
Όλοι μας ξέρουμε ότι η γλώσσα είναι το εργαλείο του νού.
Το εργαλείο αυτό, λειτουργεί πιο αποτελεσματικά, όταν το απαλλάσσουμε από περιττές ενέργειες που πρέπει να κάνει, προκειμένου να παράξει μία σκέψη. Πχ. αν δεν είχαμε εφεύρει την λέξη «Δημοκρατία», σαν την μονολεκτική απόδοση όλων των χαρακτηριστικών που συνθέτουν μία κοινωνία στην οποία:
- οι αποφάσεις που την αφορούν λαμβάνονται με την πλειοψηφία των πολιτών που την αποτελούν,
- ο κάθε πολίτης έχει δικαίωμα να εκλέγει τον ηγέτη που επιθυμεί καθώς και να εκλέγεται ως ηγέτης των υπολοίπων,
- κανένας δεν γεννιέται ανώτερος από τον κάθε άλλον,
- οι Νόμοι συντάσσονται και νομοθετούνται από τους πολίτες της και ισχύουν για όλους το ίδιο,
- υπάρχει πλήρης ελευθερία έκφρασης κάθε άποψης του κάθε πολίτη,
- η ελευθερία του καθ’ ενός φθάνει μέχρι τα όρια της ελευθεριας του άλλου
- κλπ, κλπ, κλπ ,
θα έπρεπε, κάθε φορά που θα θέλαμε να αναφερθούμε σε μία Δημοκρατική κοινωνία, αντί να λέμε «Δημοκρατική», να απαριθμούμε νοερά όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά της δημοκρατικής διακυβέρνησης, μαζί με τα εκατοντάδες άλλα, που δεν είναι του παρόντος να αναφέρουμε.
Δηλαδή θα έπρεπε το μυαλό μας να «κατεβάζει» σελίδες ολόκληρες, αντί μίας λέξης, (που περιλαμβάνει όλα τα χαρακτηριστικά της περιγραφόμενης έννοιας).
Έτσι, το εγχειρίδιο αυτό, προτείνει τη λέξη «κομματοκρατία» για να ορίζει συνολικά την πολιτική νοοτροπία και συμπεριφορά, που προτάσσει το κομματικό συμφέρον από το κοινωνικό όφελος και έχει καταστεί κρατούσα άποψη στην τρέχουσα πολιτική πρακτική .
Αυτός ο ορισμός της λέξης «κομματοκρατία», προσφέρει τη ζητούμενη διευκόλυνση μίας τεκμηριωμένης πολιτικής ανάλυσης που αποκαλύπτει, χωρίς αμφισβητήσεις (και την κατονομάζει), τη μία και μοναδική πηγή του πολύμορφου κακού, δηλαδή όλων των δεινών της σύγχρονης Ελληνικής κοινωνίας.
Επανερχόμενος στο «κάτι δεν πάει καλά», θεωρώ ότι είναι πολύ πιθανό αυτό το «κάτι» που «δεν πάει καλά», να είναι η σύγχυση και θολούρα που καλύπτει το σύγχρονο πολιτικό τοπίο της χώρας μας.

Όθωνας Ιακωβίδης

reade more... Résuméabuiyad

Οι πολιτικοί είναι επικίνδυνοι για την Υγεία μας.

Από το 2003 γνωρίζουν όλοι οι πολιτικοί, όλων των κομμάτων τον τρόπο αντιμετώπισης των προβλημάτων που υπάρχουν στην Υγεία και στο Ασφαλιστικό, τελικά δεν είναι μόνο «κομματικές συμμορίες» τα Ελληνικά πολιτικά κόμματα είναι και «βλακoδέστατες πολιτικές συμμορίες».

Διαβάστε αναλυτικά το γιατί: http://grosn.blogspot.com/2010/01/blog-post_11.html

Αρχής γενομένης από το 2004, όταν το τότε υπουργείο Εργασίας υπολόγιζε ότι η υλοποίηση της εφαρμογής, που περιγράφεται στο πιο πάνω link, θα παριέκοπτε τουλάχιστον 6 δισεκατομμύρια ευρώ από τις δαπάνες των Ασφαλιστικών Ταμείων, και προσθέτοντας ένα δισεκατομμύριο περικοπής για κάθε επόμενο χρόνο, οι τελικά «απόλυτοι βλάκες πολιτικοί μας», θα είχαν αποφύγει μέχρι σήμερα, τουλάχιστον 60 δισεκατομμύρια από το δημόσιο χρέος, επίσης θα είχαν καταφέρει να :

- Συλλάβουν κάθε είδους φοροδιαφυγή στον τομέα της Υγείας.
- Σώσουν χιλιάδες ζωές συμπολιτών μας (σιγά μην ενδιαφέρονται για την ζωή μας).
- Αξιολογήσουν κάθε εμπλεκόμενο στον τομέα της Υγείας.
- Υπάρχει πραγματικό και πρωτοποριακό Διεθνώς, Εθνικό Σύστημα Υγείας και όχι το «μπουρδέλο» που υπάρχει σήμερα.
- Μην περίκοπτους τις παροχές Υγείας και τις Συντάξεις σήμερα.
- και εκατοντάδες άλλα που πρέπει για μήνες να γράφουμε.

Αν υπάρχει έστω και μία πιθανότητα να μην είναι «βλάκες» τότε πρέπει άμεσα ένας εισαγγελέας να ζητήσει το πόθεν έσχες κάθε πολιτικού προσώπου (Υπουργών, Υφυπουργών, Γενικών Γραμματέων, προέδρων ταμείων κλπ) που πέρασαν από το 2003 μέχρι σήμερα, από τα Υπουργεία Υγείας και Εργασίας, γιατί αν αληθεύουν οι υποψίες μας το σκάνδαλο της SIEMENS και το Βατοπαίδι, είναι παρωνυχίδα μπροστά στο σκάνδαλο της Υγείας και των Ασφαλιστικών Ταμείων.

One Stop News

reade more... Résuméabuiyad

Γιατί Δεν Πρέπει Να Αποφύγετε Τον Ήλιο Αυτό Το Καλοκαίρι!

Γνωρίζουμε όλοι ότι η βιταμίνη D είναι απαραίτητη για την υγεία των οστών. Αυτό που δεν ξέραμε μέχρι τώρα είναι πόσο επηρεάζει άλλους τομείς της υγείας μας και πως.
Τα τελευταία χρόνια ο παγκόσμιος ιατρικός τύπος και τα διεθνή πρακτορεία ειδήσεων είναι γεμάτα από άρθρα που αναφέρονται στις ευεργετικές ιδιότητες της βιταμίνης D: στα αυτοάνοσα νοσήματα, στον αυτισμό, στη νόσο Alzheimer, στη σκλήρυνση κατά πλάκας, στην υπέρταση, στον καρκίνο, στο διαβήτη, στην εγκυμοσύνη, στην ανάπτυξη των παιδιών και σε πολλά άλλα.
Αν στην ανεύρεση ειδήσεων του Google, εισάγετε τις λέξεις “vitamin D” (εντός εισαγωγικών) θα σας αποστέλλονται καθημερινά όλες οι ειδήσεις που σχετίζονται με το θέμα. Η πληθώρα των επιστημονικών ανακοινώσεων που δημοσιεύονται καθημερινά είναι εντυπωσιακή.
Αυτή τη στιγμή η μέτρηση της βιταμίνης D στο αίμα είναι η εξέταση που ζητείται με τη μεγαλύτερη συχνότητα από τους γιατρούς στις ΗΠΑ.
Σύμφωνα με τον Robert Heaney Καθ. Ιατρικής Univ. Creighton Nebraska USA, μέλος της επιτροπής για τον καθορισμό των ημερήσιων δόσεων βιταμινών και από τους πρωτοπόρους στην έρευνα σχετικά με τη βιταμίνη D, “Η ιατρική εισέρχεται στην μετά-Βιταμίνη D εποχή”.

Πως μπορεί ένα και μόνο συστατικό να επηρεάζει σε τόσο μεγάλο βαθμό την υγεία μας;
Η βιταμίνη D είναι στην πραγματικότητα μια ορμόνη και έχει άμεση δράση στα γονίδια μας.
Μια κορυφαία μελέτη που πραγματοποιήθηκε με συνεργασία των δύο σπουδαιοτέρων πανεπιστημίων στον κόσμο, του Harvard και του UCLA, συμπέρανε ότι η παρουσία της βιταμίνης D είναι απαραίτητη για να μπορέσουν τα κύτταρα μας να έχουν πρόσβαση στην «βιβλιοθήκη» του DNA.
Στη συγκεκριμένη μελέτη αποδείχθηκε για πρώτη φορά το 2006, ότι ενώ τα λευκά αιμοσφαίρια του ανθρώπου έχουν καταγεγραμμένη την πληροφορία στο DNA τους για την αντιμετώπιση του βακίλου της φυματίωσης, δεν μπορούν να τη χρησιμοποιήσουν χωρίς την παρουσία της βιταμίνης D.
Στο DNA μας υπάρχουν όλες οι πληροφορίες που χρειάζονται τα κύτταρα μας για να επιβιώσουν, ανάλογα με το τι αντιμετωπίζουν κάθε φορά. Πρόκειται για γνώση που συσσωρεύτηκε στα εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης της ζωής.
Η βιταμίνη D φαίνεται ότι είναι το κλειδί για την ενεργοποίηση των γονιδίων μας.

Έχω έλλειψη βιταμίνης D?
Αυτό δεν μπορεί να το γνωρίζει κανείς αν δεν μετρήσει τα επίπεδα της βιταμίνης D: (OH) 25 D, στο αίμα του.
Σύμφωνα με το Συμβούλιο για τη Βιταμίνη D (Vitamin D Council) τα επίπεδα της (ΟΗ) 25 D στο αίμα δεν πρέπει να πέφτουν κάτω από τα 50 ng/ml κατά τη διάρκεια του χρόνου.
Η καλύτερη πηγή για την αύξηση της βιταμίνης D είναι ο ήλιος. Δέκα με είκοσι λεπτά έκθεσης στον ήλιο, χωρίς αντηλιακό, αρκούν ώστε το σώμα μας να παράγει 10.000 με 20.000 IU. Όταν το δέρμα μας λάβει ροζ χροιά, έχουμε όλα τα οφέλη από τον ήλιο χωρίς τις βλάβες της υπερέκθεσης στην ακτινοβολία του.

Αντηλιακά και βιταμίνη D
Οι πρόγονοι μας ζούσαν γυμνοί στον ήλιο για πολλά εκατομμύρια χρόνια. Πενήντα χιλιάδες χρόνια πριν, μερικοί από αυτούς μετανάστευσαν βόρεια ή νότια σε περιοχές με λιγότερο ήλιο. Στη συνέχεια αρχίσαμε να φοράμε ρούχα, να εργαζόμαστε σε εσωτερικούς χώρους και να ζούμε σε πόλεις όπου τα κτίρια κρύβουν τον ήλιο.
Αργότερα αρχίσαμε να μετακινούμαστε με αυτοκίνητα αντί να περπατάμε ή να καβαλάμε άλογα κι έτσι η χρήση του γυαλιού ελάττωσε περαιτέρω την UVB ακτινοβολία που προκαλεί την παραγωγή D από το δέρμα μας.
Μόλις λίγα χρόνια πριν αρχίσαμε να αποφεύγουμε συνειδητά τον ήλιο και να χρησιμοποιούμε αντηλιακά. Όλο αυτό το διάστημα η ανθρώπινη φυλή μείωνε σταθερά τα επίπεδα στους ιστούς της πιο ισχυρής ορμόνης που φτιάχνεται μέσα στο σώμα μας.
Οι μεγαλύτερες μειώσεις στην έκθεση στον ήλιο συνέβησαν μετά τη βιομηχανική επανάσταση, τη στιγμή ακριβώς που οι «αρρώστιες του πολιτισμού», όπως τα καρδιαγγειακά νοσήματα, ο διαβήτης και ο καρκίνος άρχισαν να αυξάνονται ραγδαία. Είναι αρκετά τρομακτικό αν το σκεφτεί κανείς.
Το 2007 ερευνητές από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια αξιολόγησαν στοιχεία και έρευνες από το 1966 – 2007 σχετικά με το αν η χρήση αντηλιακών μειώνει τον κίνδυνο για την ανάπτυξη μελανώματος. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η χρήση αντηλιακών μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο ανάπτυξης μελανώματος γιατί εμποδίζει την UVB ακτινοβολία, που είναι υπεύθυνη για την παραγωγή βιταμίνης D στο δέρμα μας.

Πόση βιταμίνη D πρέπει να παίρνω;
Οι συνιστώμενες ημερήσιες δόσεις, από το Συμβούλιο Για τη Βιταμίνη D, στους υγιείς ενήλικες είναι από 4000 – 5.000 IU κατά την διάρκεια του έτους.
Η Καναδική Παιδιατρική Εταιρεία το 2007, 5πλασίασε τη συνιστώμενη ημερήσια δόση για τις εγκύους και θεωρεί ασφαλείς δόσεις από 4.000 – 10.000 IU ημερησίως για την προστασία του εμβρύου από μελλοντικά προβλήματα υγείας.
Η ιατρική σύμφωνα με κορυφαίους ερευνητές φαίνεται να εισέρχεται σε μια νέα εποχή.
Όσο περισσότερο κατανοούμε τους μηχανισμούς και τη φυσιολογία του ανθρωπίνου σώματος τόσο πιο εφικτή θα γίνεται μια ζωή με περισσότερη υγεία.

Dr. Δημήτρης Τσουκαλάς

reade more... Résuméabuiyad

Ελληνική Δημοκρατία και Oικογενειοκρατία

Αναφερόμενοι στην πρωτότοκη κόρη της κομματοκρατίας, την οικογενειοκρατία, καθώς και στην άλλη θυγατέρα της, την ημετεροκρατία, βλέπουμε να έχει ήδη φυτρώσει και να ανθεί στην Ελληνική κοινωνία μία γενεαλογική «αριστοκρατία» της πολιτικής εξουσίας και του πλούτου που νέμεται ασύστολα και κατά το δοκούν, τον δημόσιο πλούτο και το περιβάλλον.
Η οικογενειοκρατία (που η ύπαρξή της προϋποθέτει ολιγαρχία που, ως έννοια, βρίσκεται ακριβώς απέναντι από τη Δημοκρατία) έχει καταντήσει την Ελλάδα, κατά τα τελευταία 35 χρόνια, «οικογενειακό φέουδο» των συγκεκριμένων ολίγων (δύο - τριών) πρωθυπουργικών οικογενειών και των (επίσης «κληρονομικώ δικαίω» κληρονομούντων τον κοινοβουλευτικό ή υπουργικό θώκο τους) κομματικών αυλικών τους, γεγονός εξαιρετικά προσβλητικό για την Ελληνική Δημοκρατία αλλά και για κάθε Έλληνα και Ελληνίδα δημοκράτη.
Αδιάψευστη μαρτυρία αυτού, αποτελούν, μεταξύ άλλων προφορικών μαρτυριών, οι λίστες της οικογενειοκρατίας, (που παρατίθενται παρακάτω).

Η φυσική ασφάλεια της ευημερίας και μακροημέρευσης της οικογενειοκρατίας, είναι η ημετεροκρατία που δρά σαν ασπίδα απέναντι σε κάθε επίβουλο εχθρό του αφεντικού της.
Η ημετερεροκρατία, όμως, (όπως αντιλαμβάνεται ο καθ’ ένας και δεν χρειάζεται να αναλυθεί) αποτελεί τον απόλυτα καταστρεπτικό μηχανισμό της αξιοκρατίας, που, με τη σειρά της, είναι απαραίτητη για την οποιαδήποτε ανάπτυξη και πρόοδο της κοινωνίας. Βλέπουμε, λοιπόν, το ντόμινο που οδηγεί από την κομματοκρατία στην τελμάτωση της προόδου της κοινωνίας.

Παρότι δε, είναι βέβαιο, ότι δεν υπάρχει εχέφρων Έλληνας πολίτης που υποστηρίζει ότι το νοσηρό αυτό φαινόμενο πρέπει να συνεχισθεί, είναι επίσης βέβαιο, ότι αυτές οι οικογένειες των επιβητόρων της εξουσίας, προαλείφονται να κυβερνήσουν τον τόπο και τα επόμενα 50 χρόνια, αν κάποια δύναμη δεν διακόψει αυτή τη διαδοχή.
Στο σημείο αυτό, πρέπει να αναφερθούμε στο (λογικό) επιχείρημα πολλών συμπολιτών που υποστηρίζουν ότι, εφ’ όσον τα πρόσωπα αυτά, εκλέγονται με σταυρό προτίμησης κατά τις εκλογές που διεξάγονται με «νόμιμες και δημοκρατικές διαδικασίες», δεν μπορεί κάποιος (σαν κι εμένα) να μιλάει για οικογενειοκρατία.
Η παρακάτω απλή διαδικασία, περιγράφεται σαν ενημέρωση σε όσους φίλους συμπολίτες έχουν αυτή τη (λογική, αλλά λανθασμένη) άποψη.
Η συνταγή με την οποία η οικογενεικοκρατία έχει θεριέψει τα τελευταία χρόνια, είναι γνωστή:
Είναι καταμετρημένες οι ώρες που ένα πρόσωπο πρέπει να εμφανισθεί, κατά τις τελευταίες 50-60 ημέρες προ των εκλογών, στα πορτοπαράθυρα της TV και στα σαλόνια των σελίδων των εφημερίδων, ώστε να εξασφαλίσει την «εκλογή» του.
Σημειώνεται ότι, ο αριθμός των ωρών αυτών, αυξομειώνεται, αναλόγως του βαθμού αναγνωρισιμότητας του προσώπου ή του ονόματος.
Το ποια θα είναι τα πρόσωπα που θα προκριθούν, ως υποψήφιοι, θα αποφασίσει η καθεστώσα οικογενειοκρατία του κόμματος. Τα ονόματα των Βουλευτών, κατά τεκμήριο, είναι αναγνωρίσιμα, άρα τα παιδιά της έχουν την (λογική) προτεραιότητα. Με αυτό το «προσόν» τους ως αιτιολογία, ο κομματικός μηχανισμός θα φροντίσει ώστε η κομματική προπαγάνδα να αναλάβει τα περαιτέρω, ώστε στις εκλογές, να εκλεγούν πρωτίστως οι «των οικογενειών» και οι «ημέτεροι» της «οικογενειακής αυλής».
Από εκεί και πέρα, είναι ζήτημα ρουτίνας των αριθμών, για την εκλογή του προσώπου που έχει προκριθεί: Τόσες απαιτούμενες ώρες και σελίδες, επί τόσο την ώρα και τόσο τη σελίδα, μας κάνει τόσο.
Το ποσό αυτό θα επενδυθεί από τους «σπόνσορες»/χρηματοδότες του κόμματος, με την άγραφη (ως καθιερωμένη σύμβαση) υπόσχεση της επιστροφής του (μαζί με το προσδοκόμενο κέρδος του επενδυτή) όταν το κόμμα θα πάρει τα κλειδιά του Εθνικού Ταμείου.
Ιδού, λοιπόν, ότι το φαινόμενο της «δημοκρατικής εκλογής» (64 στους 300!! εκλεκτούς του λαού είναι συγγενείς πρώτου & δεύτερου βαθμού), δεν οφείλεται σε θεϊκή προτίμηση κάποιας ανεξήγητης φυσικής προικοδότησης πολιτικών ικανοτήτων στους γόνους των «οικογενειών» αυτών, αλλά σε μία πολύ γήινη πρακτική της οικογενειοκρατίας, αυτήν της «αμοιβαιότητας ανταλλαξίμων» και μάλιστα «κάτω από το τραπέζι».
Αποκαλύφθηκε, λοιπόν, ότι η άποψη των συμπολιτών μου, περί εκλογής των «οικογενειακών γόνων» με «δημοκρατικές διαδικασίες», αποτελεί ακόμη μία κατάκτηση της προπαγάνδας του κατεστημένου, (για την οποία - προπαγάνδα - γίνεται εκτενής αναφορά παρακάτω) αφού έχει πείσει εκατοντάδες χιλιάδων σκεπτόμενους πολίτες, ότι το μαύρο είναι άσπρο και οι γόνοι των οικογενειών εκλέγονται με δημοκρατικές διαδικασίες !!!
Οι δημοκρατικές διαδικασίες, απλώς έρχονται να σφραγίσουν το τυπικό μέρος της ουσιαστικής εκλογής που έγινε προηγουμένως από κάποιους άλλους, έξω από κάθε δημοκρατική διαδικασία, πριν από την κάλπη και «κάτω από το τραπέζι» της Δημοκρατίας.

Τώρα, αν οι εν λόγω συμπολίτες δεν θέλουν να πιστέψουν, όχι σ’ εμένα, αλλά στα μάτια τους, (διότι όλα αυτά που αναφέρονται εδώ, τα βλέπουν, δεν είναι κρυφά) πρέπει να επισκεφθούν τον παρωπιδολόγο τους, (ή εγώ τον δικό μου).

Η ΛΙΣΤΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΟΚΡΑΤΕΙΑΣ
Πολιτικό Κόμμα	Ν.Δ.	ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Γιοι/κόρες/αδέλφια Πρωθυπουργών	2	1
Γιοι/κόρες/αδέλφια Υπουργών	14	8
Γιοι/κόρες/αδέλφια Βουλευτών	11	12
Ανήψια/Εξαδέλφια Πρωθυπουργών	1	-
Ανήψια/Εξαδέλφια Υπουργών	-	7
Ανήψια/Εξαδέλφια Βουλευτών	2	3
Σύζυγος Υπουργού	1	-
Νύφη Υπουργού	1	-
Εγγονός Βουλευτή	1	-
ΣΥΝΟΛΟ	31	33

Δηλαδή 64 στους 300 (21%) !!!

Νέα Δημοκρατία
Α' Αθήνας, Ντόρα Μπακογιάννη, κόρη του πρώην πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Πολιτεύτηκε το 1989 στη μονοεδρική περιφέρεια της Ευρυτανίας μετά τη δολοφονία του συζύγου της Παύλου Μπακογιάννη.
Διονύσιος Παπαδόγγονας, γιος του πρώην υπουργού της Ν.Δ. Αλέξανδρου Παπαδόγγονα.
Β' Αθήνας, Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, γιος του πρώην υπουργού και ευρωβουλευτή της Ν.Δ. Γιάννη Βαρβιτσιώτη και εγγονός του βουλευτή του Λαϊκού Κόμματος Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη.
Ευάγγελος Μεϊμαράκης, γιος του βουλευτή Ηρακλείου της ΕΡΕ Γιάννη Μεϊμαράκη και ανιψιός του βουλευτή Ηρακλείου με το Λαϊκό Κόμμα Βασίλη Μεϊμαράκη.
Κυριάκος Μητσοτάκης, γιος του πρώην πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη και αδελφός της Ντόρας Μπακογιάννη.
Α' Θεσσαλονίκης, Απόστολος Τζιτζικώστας, γιος του πρώην υπουργού της Ν.Δ. Γιώργου Τζιτζικώστα.
Υπόλοιπο Αττικής, Κωνσταντίνος Κατσίκης, γιος του πρώην βουλευτή της Ν.Δ. Θεόδωρου Κατσίκη.
Αιτολωακαρνανία, Κωνσταντίνος Καραγκούνης, γιος του πρώην βουλευτή της Ν.Δ. Ανδρέα Καραγκούνη.
Σπήλιος Λιβανός, γιος του πρώην βουλευτή της Ν.Δ. και πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ Διονύση Λιβανού, ο οποίος ήταν ανιψιός του πρώην πρωθυπουργού Παναγιώτη Κανελλόπουλου.
Δημήτρης Σταμάτης, γιος του πρώην υπουργού της Ν.Δ. Γιώργου Σταμάτη.
Ασημάκης Φωτόπουλος, γιος του πρώην βουλευτή της Ν.Δ. Χρήστου Φωτόπουλου.
Αργολίδα, Ελισάβετ Παπαδημητρίου, κόρη του βουλευτή Αργολίδας της Ενωσης Κέντρου Δημήτρη Παπαδημητρίου.
Αχαΐα, Μιχάλης Μπεκίρης, γιος του πρώην υπουργού της Ν.Δ. Βασίλη Μπεκίρη.
Βοιωτία, Ευάγγελος Μπασιάκος, γιος του βουλευτή Βοιωτίας του Λαϊκού Κόμματος και της ΕΡΕ Αριστείδη Μπασιάκου.
Εύβοια, Συμεών (Σίμος) Κεδίκογλου, γιος του πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ Βασίλη Κεδίκογλου.
Ηλεία, Κρινιώ Κανελλοπούλου, κόρη του πρώην υπουργού της Ν.Δ. και αντιπροέδρου της κυβέρνησης Αθανάσιου Κανελλόπουλου.
Ηράκλειο Κρήτης, Μανώλης Κεφαλογιάννης, ανιψιός του πρώην βουλευτή Ηρακλείου Μανώλη Κεφαλογιάννη και του πρώην βουλευτή Ρεθύμνου Γιάννη Κεφαλογιάννη.
Κώστας Μπαντουβάς, δεύτερος ξάδελφος του πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ Κώστα Μπαντουβά.
Ιωάννινα, Σταύρος Καλογιάννης, γιος του πρώην βουλευτή της Ν.Δ. Ελευθέριου Καλογιάννη.
Καβάλα, Νίκος Παναγιωτόπουλος, γιος του πρώην υπουργού της Ν.Δ. Γιώργου Παναγιωτόπουλου και εγγονός του βουλευτή του Λαϊκού Κόμματος Νίκου Παναγιωτόπουλου.
Καρδίτσα, Γιώργος Αναγνωστόπουλος, γιος του πρώην υπουργού της Ν.Δ. Θεόδωρου Αναγνωστόπουλου και εγγονός του βουλευτή της ΕΠΕΚ και της Ενωσης Κέντρου Γιώργου Αναγνωστόπουλου.
Σπύρος Ταλιαδούρος, γιος του βουλευτή της ΕΡΕ και της Ν.Δ. και πρώην υπουργού Αθανάσιου Ταλιαδούρου και εγγονός του βουλευτή του Λαϊκού Κόμματος και πρώην υπουργού Σπύρου Ταλιαδούρου.
Κέρκυρα, Στέφανος Γκίκας, γιος του πρώην βουλευτή της Ν.Δ. Σωτήρη Γκίκα.
Μαγνησία, Ζωή (Ζέττα) Μακρή-Θεοφίλου, κόρη του πρώην βουλευτή Γρεβενών της Ν.Δ. Μιχάλη Μακρή.
Κορινθία, Αναστάσιος Παπαληγούρας, γιος του πρώην υπουργού Παναγή Παπαληγούρα και γαμπρός του πρώην πρωθυπουργού Γεωργίου Ράλλη.
Λακωνία, Αθανάσιος Δαβάκης, συγγενής των βουλευτών της ΕΡΕ και της Ν.Δ. Δημήτριου και Ιωάννη Δαβάκη.
Παναγιώτης Σκανδαλάκης, ανιψιός του βουλευτή Λακωνίας της ΕΡΕ Νικόλαου Σκανδαλάκη και εγγονός του βουλευτή Λακωνίας με το Λαϊκό Κόμμα Γιάννη Σκανδαλάκη.
Μεσσηνία, Σοφία Καλαντζάκου, κόρη του πρώην υπουργού της Ν.Δ. Αριστείδη Καλαντζάκου.
Πιερία, Κωνσταντίνος Δημόπουλος, γιος του πρώην υπουργού της Ν.Δ. Γιάννη Δημόπουλου και εγγονός του βουλευτή Πιερίας με τη δεξιά παράταξη Κώστα Δημόπουλου.
Ρέθυμνο, Ολγα Κεφαλογιάννη, κόρη του πρώην υπουργού της Ν.Δ. Γιάννη Κεφαλογιάννη.
Σέρρες, Αχιλλέας Καραμανλής, αδελφός του ιδρυτή της Ν.Δ. Κωνσταντίνου Καραμανλή και θείος του πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή.
Τρίκαλα, Σωτήρης Χατζηγάκης, εγγονός του βουλευτή Τρικάλων Σωτήρη Χατζηγάκη και ανιψιός του επίτιμου προέδρου της Ν.Δ. Ευάγγελου Αβέρωφ - Τοσίτσα.
Φωκίδα, Ιωάννα Γκελεστάθη, κόρη του πρώην υπουργού της Ν.Δ. Νικόλαου Γκελεστάθη και ανιψιά του πρώην βουλευτή Φωκίδας της Ν.Δ. Αθανάσιου Γκελεστάθη.
Χανία, Μανούσος Βολουδάκης, γιος του πρώην βουλευτή της Ν.Δ. Γιώργου Βολουδάκη.

ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Α' Αθήνας, Νάσος Αλευράς, ανιψιός του πρώην προέδρου της Βουλής Γιάννη Αλευρά
Αννα Ροκοφύλλου, κόρη του πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ Χρήστου Ροκόφυλλου
Β' Αθήνας, Λούκα Κατσέλη, σύζυγος του πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ Γεράσιμου Αρσένη και αδελφή της πρώην βουλευτού του ΠΑΣΟΚ Νόρας Κατσέλη
Γιώργος Χαραλαμπόπουλος, γιος του Γιάννη Χαραλαμπόπουλου που διετέλεσε υπουργός κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης από το 1985 έως το 1988.
Α' Θεσσαλονίκης, Χάρης Καστανίδης, γιος του βουλευτή Κοζάνης της Ενωσης Κέντρου Γεωργίου Καστανίδη, Τριαρίδου Αγγελική, ανιψιά του πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ Ντίνου Τριαρίδη
Α' Πειραιώς, Ελλη Ντεντιδάκη, κόρη του Αντώνη Ντεντιδάκη, πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ
Β' Πειραιώς, Ιωάννης Διαμαντίδης, γιος του πρώην βουλευτή της Ενωσης Κέντρου και του ΠΑΣΟΚ Δημήτρη Διαμαντίδη
Αιτωλοακαρνανία, Αθανάσιος Μπασαγιάννης, γιος του Χρήστου Μπασαγιάννη, βουλευτή του ΠΑΣΟΚ έως το 1989
Αρκαδία, Γιάννης Γιαννόπουλος, γιος του πρώην βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Σπύρου Γιαννόπουλου
Αχαΐα, Απόστολος Κατσιφάρας, ανιψιός του πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ Γιώργου Κατσιφάρα
Παναγιώτης Παπαγιαβής, γιος του Γεώργιου Παπαγιαβή βουλευτή Αχαΐας το '74 με την Ενωση Κέντρου
Βοιωτία, Αριάδνη (Αρια) Αγάτσα, ξαδέλφη του πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ Αλέκου Ακριβάκη
Δράμα, Χαρά Κεφαλίδου, κόρη του πρώην βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Δημήτρη Κεφαλίδη
Εύβοια, Αικατερίνη Καλαμακίδη, κόρη του πρώην βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Ιωάννη Καλαμακίδη
Συμεών Κεδίκογλου, ανιψιός του πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ Βασίλη Κεδίκογλου και ξάδελφος του υποψήφιου με τη Ν.Δ. Σίμου Κεδίκογλου
Αικατερίνη Περλεπέ-Σηφουνάκη, νύφη του πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ Νίκου Σηφουνάκη (σύζυγος του αδελφού του)
Ζάκυνθος, Μαρία Κλαυδιανού, κόρη του πρώην βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Γιώργου Κλαυδιανού
Αθανάσιος Γικόνογλου, γιος του πρώην υφυπουργού του ΠΑΣΟΚ Μόσχου Γικόνογλου
Ηράκλειο Κρήτης, Ιωάννης Σκουλάς, μακρινός ανιψιός του πρώην βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Αθανάσιου Σκουλά
Μεσσηνία, Κωνσταντίνα Γιαννακοπούλου, κόρη του πρώην βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Γιάννη Γιαννακόπουλου
Λεωνίδας Φιλιππόπουλος, γιος του πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ Θανάση Φιλιππόπουλου
Πρέβεζα, Ευάγγελος Παπαχρήστος, γιος του γιατρού Καλλίμαχου Παπαχρήστου, πρώην βουλευτή του ΠΑΣΟΚ
Φθιώτιδα, Δημήτρης Δροσογιάννης, γιος του πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ Αντώνη Δροσογιάννη
Θωμάς Στάικος, γιος του πρώην βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Βαγγέλη Στάικου
Χανιά, Ιωσήφ Βαλυράκης, γιος του βουλευτή της Ενωσης Κέντρου Ιωάννη Βαλυράκη

Όθωνας Ιακωβίδης

reade more... Résuméabuiyad

Λεπτίνη η Ορμόνη του Λίπους

Το 1994 με την ανακάλυψη της Λεπτίνης η επιστήμη της διατροφολογίας γύρισε σελίδα σχετικά με την κατανόηση της καύσης του λίπους.
Ο Τζέφρυ Φρίντμαν μελετώντας παχύσαρκα ποντίκια ανακάλυψε την ορμόνη που είναι υπεύθυνη για τις καύσεις του λίπους στο σώμα μας.
Είναι κατανοητό από όλους μας αλλά και επιστημονικό γεγονός ότι:
Η Υγεία και το Βάρος μας καθορίζονται από την αναλογία καύσεων μεταξύ λίπους και ζάχαρης κατά τη διάρκεια της ζωής μας.

•    Πως μπορεί κάποιος να «μάθει» το σώμα του να καίει λίπος;
•    Πως μπορεί κάποιος να αλλάξει το βασικό καύσιμο από ζάχαρη σε λίπος;

Η Λεπτίνη είναι η ορμόνη που ρυθμίζει το βάρος του σώματος μας και διαχειρίζεται τις καύσεις του λίπους, δηλαδή αν οι ποσότητες λίπους θα αποθηκευθούν ή θα χρησιμοποιηθούν άμεσα για την παραγωγή ενέργειας. Παράλληλα ρυθμίζει το αίσθημα της πείνας και τη σεξουαλική μας συμπεριφορά.
Σε αντίθεση με αυτά που πιστεύαμε, δεν είναι ο εγκέφαλος που ρυθμίζει τις δύο αυτές λειτουργίες αλλά η συγκεκριμένη ορμόνη που του δίνει την αντίστοιχη εντολή.
Σε αθλήτριες που έχουν πολύ χαμηλά επίπεδα λίπους συχνά διακόπτεται η περίοδος τους όπως και η ικανότητα τεκνοποίησης.

Το παράδοξο της Λεπτίνης
Στα άτομα που έχουν κανονικό βάρος (δείκτης μάζας σώματος 18-25) οι τιμές της λεπτίνης κυμαίνονται μεταξύ 4-9 ngr/ml.
Θα αναμέναμε η τιμή της λεπτίνης να είναι μικρότερη στα υπέρβαρα και παχύσαρκα άτομα. Αντίθετα όμως οι τιμές τις λεπτίνης σε αυτά τα άτομα είναι αυξημένες.
Το μήνυμα που στέλνει η λεπτίνη στο εγκέφαλο είναι ότι οι αποθήκες του λίπους είναι γεμάτες, έχουμε αποθέματα ενέργειας και δεν χρειαζόμαστε άλλη τροφή, ενώ παράλληλα αυξάνει τη σεξουαλική επιθυμία και προωθεί τις αναπαραγωγικές διαδικασίεςΌταν όμως συνεχίζουμε να τρώμε πέρα από αυτό το σημείο αυξάνεται μεν η παραγωγή λεπτίνης ο εγκέφαλος όμως παύει σιγά-σιγά να ανταποκρίνεται σε αυτό ερέθισμα. Το αίσθημα του κορεσμού χάνεται και το βάρος μας αρχίζει να αυξάνεται χωρίς τίποτα πια να μπορεί να σταματήσει αυτή τη διαδικασία.
Αναπτύχθηκε αντίσταση στη λεπτίνη. Ο εγκέφαλος δεν ακούει πια τις εντολές της λεπτίνης.
Ένα αντίστοιχο παράδειγμα είναι όταν μπαίνουμε σε ένα χώρο που υπάρχει μια έντονη οσμή, μετά από λίγο παύει να μας ενοχλεί.

Τι μπορούμε να κάνουμε
Σήμερα με μια απλή εξέταση αίματος μπορούμε να μετρήσουμε τα επίπεδα της λεπτίνης στο αίμα μας.
Με τη σωστή αξιολόγιση αυτής της μέτρησης μπορούμε να εκπαιδεύσουμε το σώμα μας να καίει λίπος και όχι ζάχαρη έτσι ώστε να μειώσει τα επίπεδα της λεπτίνης.
Με ειδικά ιατρικά πρωτόκολλα καθορίζεται συγκεκριμένη αγωγή που ρυθμίζει την αντίσταση στη λεπτίνη μέσα σε 3 εβδομάδες και διαχειρίζεται το θέμα του βάρους και της διατροφής μόνιμα και με φυσικό τρόπο.
Μπορούμε να πάρουμε την υγεία μας στα χέρια μας και να κάνουμε αυτό που πάντα θέλαμε χωρίς στερήσεις, μέσα από φυσικές διαδικασίες που χτίζουν ένα καλαίσθητο και υγιές σώμα.

Dr. Δημήτρης Τσουκαλάς

reade more... Résuméabuiyad

Πώς Η Golman Sachs Οργανώνει την Χρεωκοπία της Ελλάδας

Ενδιαφέρον θα ήταν να μάθουμε εάν η Γκόλντμαν Ζακς διατηρούσε ή και συνεχίζει να διατηρεί κάποιον "τοποτηρητή" και στα καθ' ημάς και σε ποιο ακριβώς πόστο. Σε κυβερνητικό ή μήπως σε κρατικό που πάντως επηρεάζει καθοριστικά κρίσιμες κυβερνητικές αποφάσεις σχετικά με την οικονομία και τη διαχείριση των δημοσιονομικών μας προβλημάτων.
Πως θα σας φαινόταν αν ο προπονητής του Ολυμπιακού έπαιζε 100 εκατομμύρια στο πάμε στοίχημα, ποντάροντας στην ήττα και τον υποβιβασμό της ομάδας του και συνιστώντας στους φίλους του να κάνουν το ίδιο; Τι θα έκαναν οι οπαδοί των Ερυθρολεύκων σε έναν τέτοιο προπονητή; (Δεν έχει σημασία η ομάδα θα μπορούσε να ήταν οποιαδήποτε άλλη στην θέση του Ολυμπιακού)
Αυτό ακριβώς φαίνεται ότι κάνει η τράπεζα Γκόλντμαν Ζακς, κύριος σύμβουλος επί σειρά ετών των ελληνικών κυβερνήσεων σε θέματα χρέους και ιδιωτικοποιήσεων, προνομιακός συνομιλητής των Πρωθυπουργών και από τους κύριους διαχειριστές του δημόσιου χρέους μας. Με το ένα χέρι, η τράπεζα κερδίζει δισεκατομμύρια από τις "συμβουλές" της και τη διαχείριση του χρέους. Με το άλλο, παίζει στην αγορά CDS ποντάροντας στη χρεωκοπία της Ελλάδας, σε στενή συνεργασία με το κερδοσκοπικό χετζ φαντ Πόλσον, που κέρδισε του κόσμου τα λεφτά στην κρίση του 2008. H Γκόλντμαν φροντίζει ταυτόχρονα να υπονομεύει την ελληνική αξιοπιστία, τινάζοντας στον αέρα τα ελληνικά επιτόκια και οδηγώντας τη χώρα στον γκρεμό! Αν δεν χρεωκοπήσει η Ελλάδα κερδίζει από τα αυξημένα επιτόκια, αν χρεωκοπήσει κερδίζει από τη χρεωκοπία. Κερδίζει στήνοντας τη φούσκα, κερδίζει και ξεφουσκώνοντας τη φούσκα, πιστή στην αρχή "άρπαξε το τσεκ πριν σκάσει το καρπούζι". Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κανένα καρπούζι. Η τράπεζα το παρουσιάζει ως υπαρκτό, κερδίζει από την πώλησή του και το αφήνει να σκάσει πριν το πάρει στα χέρια του ο αγοραστής.
Δεν είναι πρώτη φορά που το κάνει, είναι η πάγια μέθοδός της, χάρη στην οποία κυριάρχησε στην παγκόσμια χρηματοπιστωτική αγορά, εξοντώνοντας τους ανταγωνιστές. Η Γκόλντμαν γιγαντώνεται απομυζώντας τους πελάτες-θύματα, γι' αυτό την ονόμασε βαμπίρ=βρυκόλακα η Λιμπερασιόν. Τα ίχνη της εντοπίζονται πίσω από όλες τις φούσκες και οικονομικές καταστροφές (κερδοσκοπία πετρελαίου, μετοχών υψηλής τεχνολογίας κ.ο.κ.).
Η τράπεζα πρωταγωνίστησε στα σάπια στεγαστικά δάνεια, οδηγώντας στην καταστροφή του 2008. Τότε, οι τραπεζίτες ανάγκασαν τις κυβερνήσεις να ξοδέψουν 11.400 δισεκατομμύρια δολλάρια (αν έχετε τρόπο να φαντασθείτε ένα τέτοιο ποσό) για να καλύψουν τις νομότυπες ή μη απάτες των τραπεζών. Αφού σώθηκαν από τη χρεωκοπία, βγάζοντας μάλιστα και κάτι τις, οι τραπεζίτες επανήλθαν στα ίδια βάζοντας στο στόχαστρο ευάλωτα κράτη. Και δοκιμάζοντας το ευρώ, προτού κατοχυρωθεί ως παγκόσμιο αποθεματικό, υπονομεύοντας την αμερικανική κυριαρχία.

Μια Τράπεζα-Βαμπίρ
Οι Αμερικανοί λατρεύουν τα παρατσούκλια. Τη CIA τη λένε «The Company» (H Εταιρεία). Τη Μαφία «The Family» (Η Οικογένεια). Την Goldman Sachs «The Firm» (Η Φίρμα). Γκόλντμαν και Σαξ ήταν δύο Γερμανοεβραίοι μετανάστες. 'Ιδρυσαν την τράπεζα το 1869, αλλά δεν θα μπορούσαν ίσως να φανταστούν ότι θα γινόταν σήμερα η μεγαλύτερη στον κόσμο, αλλά και μια πραγματική, αν και αφανής, όσο μπορεί, υπερκυβέρνηση του κόσμου.
Η Γκόλντμαν δεν έχει απλώς καλές σχέσεις με την αμερικανική κυβέρνηση, είναι, σε μεγάλο βαθμό, η κυβέρνηση. Το μυστικό της επιτυχίας της; 'Εσπαγε πρώτη όλες τις κρατικές ρυθμίσεις και ηθικές δεοντολογίες, ποντάροντας και κερδίζοντας από την χρεωκοπία των πελατών της! Μπορούσε να το κάνει, γιατί είχε ανθρώπους της στην κυβέρνηση και την κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ, σε ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, σε ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες και την ίδια την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Επηρεάζει καθοριστικά τις αποφάσεις που διαμορφώνουν την τραπεζική αγορά και τις ρυθμίσεις της.
Η αχαλίνωτη κερδοσκοπία της συνέβαλε στο Κραχ του 1929. "In God we Trust" γράφει κάθε δολλάριο, ΅In Goldman Sachs we Trust", παρέφρασε ο Τζων Κένεθ Γκαλμπρέιθ, που της αφιέρωσε ένα κεφάλαιο του βιβλίου του για την κρίση. Στις δεκαετίες του "κρατισμού" που ακολούθησαν, η Γκόλντμαν έγινε πιο προσεκτική, έφτιαξε το όνομά της και είχε μάλιστα μότο την "μακροπρόθεσμη απληστία". Διεύρυνε προσεκτικά την επιρροή της, διεισδύοντας σταδιακά και "φυτεύοντας" τους ανθρώπους της στα βασικά κέντρα οικονομικής εξουσίας ΗΠΑ και Ευρώπης, στις κυβερνήσεις και τις κεντρικές τράπεζες. 'Ωσπου, οι σταδιακές "απελευθερώσεις" της αγοράς χρήματος πέρασαν το κρίσιμο σημείο, στα τελευταία χρόνια Κλίντον, με Υπουργό Οικονομικών τον Ρούμπιν, επιτρέποντας στην τράπεζα να παίξει άγρια το "μεγάλο παιχνίδι" της, την οικοδόμηση μιας παγκόσμιας "Αυτοκρατορίας του Χρήματος"
Η Γκόλντμαν εκμεταλλεύθηκε τις "απελευθερώσεις" και την κατάργηση των περισσότερων φραγμών και ρυθμίσεων (που συχνά προκάλεσε η ίδια), συμπρωταγωνιστώντας στο στήσιμο της μιας φούσκας μετά την άλλη. Μπόρεσε να το κάνει, γιατί επηρέαζε με τους ανθρώπους της καθοριστικά την αμερικανική και ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική.
Η μεγάλη ευκαιρία της ήταν η κρίση του 2008. Πρωταγωνίστησε στον μπουμ των στεγαστικών δανείων προς αναξιόπιστους δανειολήπτες, μετά ανακάτεψε τα "τοξικά δάνεια" με υγιέστερα προϊόντα και τα πούλησε ως υγιή. Μετά κερδοσκόπησε εις βάρος των αγοραστών των προϊόντων της στην δευτερογενή αγορά CDS, των ασφαλιστικών συμβολαίων έναντι αναξιόπιστων χρεών, επιταχύνοντας την κρίση. Από τη μια κέρδισε μεταπουλώντας στεγαστικά δάνεια, από την άλλη ποντάροντας και συμβάλλοντας στην καταστροφή των προϊόντων της. Κύριο εργαλείο της ήταν η αγορά CDS (Credit Default Swaps), δευτερογενών χρηματοπιστωτικών προϊόντων, ασφαλίστρων έναντι χρεωκοπίας, μια από τις πιο αδιαφανείς και πιο απορυθμισμένες. Τρεις τράπεζες ελέγχουν το 75% της αγοράς, Γκόλντμαν, J.P. Morgan και Ντώυτσε Μπανκ.
Όταν ξέσπασε η κρίση, η Γκόλντμαν χρησιμοποιίησε τον άνθρωπό της στην κυβέρνηση, τον Υπουργό Οικονομιών Πόλσον για να αποτρέψει κάθε συνδρομή στις τράπεζες, οδηγώντας στη χρεωκοπία τον κύριο ανταγωνιστή της, τη Λήμαν Μπράδερς. Όταν η Λήμαν χρεωκόπησε, ο Πόλσον άλλαξε αμέσως ρότα και έσπευσε να διασώσει τις υπό χρεωκοπία τράπεζες. Η Γκόλντμαν όχι μόνο απηλλάγη του κύριου ανταγωνιστή, αλλά και κέρδισε 13 δις δολλάρια από το σχέδιο σωτηρίας. (Μια εκπληκτική έρευνα για την Γκόλντμαν Ζακς δημοσιεύεται στο περιοδικό "Τετράδια", τεύχος 57-58, των εκδόσεων "Στοχαστής"). Σε αυτή την "τράπεζα που τρομάζει", κατά την έκφραση της Λιμπερασιόν, ανέθεσαν διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις, μετά το 1998, σημαντικό μέρος της διαχείρισης του ελληνικού χρέους και της εμπιστεύτηκαν το μέλλον του ελληνικού λαού.

"Η Γκόλντμαν Ζακς είναι παντού"
H φράση ανήκει στον Ματ Ταιμπι, ερευνητή δημοσιογράφο, που υπογράφει μια μεγάλη έρευνα για την Γκόλντμαν στο περιοδικό Rolling Stone. H μέθοδος της Φίρμας είναι ο . εισοδισμός, τόσο επιτυχής που η τράπεζα απέκτησε και δεύτερο παρατσούκλι, αφού την ονομάζουν και "κυβέρνηση Ζακς". Επιλέγει στελέχη της, τα κάνει εκατομμυριούχους και μετά τους . βρίσκει δουλειά στις κεντρικότερες θέσεις του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος. Ιδού μερικά από τα αστέρια του διεθνούς δικτύου της:

Mario Draghi : Υπεύθυνος ιδιωτικοποιήσεων στην Ιταλία (1991-2001), αντιπρόεδρος Ευρώπης της Goldman Sachs (2001-2006), Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας της Ιταλίας, υποψήφιος για τη θέση του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας
Otmar Issing : Επικεφαλής οικονομολόγος και αρχιτέκτονας της νομισματικής στρατηγικής της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας (1998-06), διεθνής σύμβουλος της Goldman Sachs, Πρόεδρος του Center for Financial Studies στο Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης. Με πρόσφατο άρθρο του στους Financial Times συγχαίρει τους Ευρωπαίους ηγέτες για τη σθεναρή αντίστασή τους στην καταστροφική, όπως την χαρακτηρίζει, ιδέα μιας ευρωπαϊκής βοήθειας στην Ελλάδα. Η εφημερίδα αναφέρει όλες τις ιδιότητες του αρθρογράφου, πλην αυτής του συμβούλου της Goldman Sachs.
Lloyd Blankfein : Πρόεδρος και Γενικός Διευθυντής της Goldman Sachs. Ο χειρότερος Πρόεδρος και Γενικός Διευθυντής του 2009 κατά το Forbes, πρόσωπο της χρονιάς κατά τους Financial Times. Ετήσια αμοιβή 53 εκατομμύρια δολλάρια.
Henry Paulson : Μετά από 30 χρόνια στη Φίρμα, έγινε Υπουργός Οικονομικών του Μπους.
Lawrence Summers : Σύμβουλος του Κλίντον, του Μπους και του Ομπάμα. Αρχιτέκτονας της φιλελευθεροποίησης του χρηματοπιστωτικού τομέα. Προστατευόμενος του Ρούμπιν, βετεράνου της Φίρμας
Dan Jester : Στην κυβέρνηση Ομπάμα. Αναμείχθηκε στη διάσωση της ΑΙG, όπου ένα μεγάλο μέρος από το κεφάλαιο που δαπανήθηκε κατέληξε στην Goldman Sachs 

Η επιχείρηση "Χρεωκοπία της Ελλάδας"
To 1998 η ελληνική κυβέρνηση έθεσε ως κύρια επιδίωξη την ένταξη στην ΟΝΕ. Τα νούμερα δεν έβγαιναν. Η Αθήνα θα μπορούσε ίσως να περιορίσει τη φοροδιαφυγή των μεσαίων-ανώτερων κοινωνικών στρωμάτων που δεν συνηθίζουν να πληρώνουν φόρους, αφήνοντας την στήριξη του κράτους στους μισθωτούς και συνταξιούχους (που ταυτόχρονα κατηγορούν ως ανεπρόκοπους). Θα μπορούσε να περιορίσει την παραοικονομία ή το κόστος της διαφθοράς. Θα μπορούσε να σκεφτεί άλλες αναπτυξιακές στρατηγικές. Προτίμησε τον εύκολο, αν και πανάκριβο, δρόμο, το μασκάρεμα του χρέους. Για να το κάνει απευθύνθηκε, σύμφωνα με τους New York Times και τη Wall Street Journal, στη διαβόητη Goldman Sachs. Για τη συνεργασία αυτή την εγκαλεί τώρα και ζητά να πληροφορηθεί τι έγινε η Κομισιόν. Γράφει σε μια έρευνά του το γαλλικό Μαριάν:
"Για την πιο μεγάλη τράπεζα του κόσμου, η πατρίδα της δημοκρατίας μετετράπη σε αγελάδα προς άρμεγμα.¨Όταν ο Γκάρυ Κον προσγειώνεται στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος, το 2001, οι έλληνες αξιωματούχοι τον περιμένουν όπως τον Μεσσία.O Κώστας Σημίτης αποφασίζει να βάλει τον λύκο μέσα στο μαντρί". H Γκόλντμαν Σαχς, γράφει το περιοδικό, "διαφθείρει" την ελληνική κυβέρνηση "πείθοντάς" την
ότι μπορεί με τα προϊόντα της να χρηματοδοτεί τις δαπάνες της. Η Γκόλντμαν βγάζει 300 εκατομμύρια δολλάρια, για να κρύψει η ελληνική κυβέρνηση, όλο κι όλο, ένα δάνειο ενός δις. 30% εις βάρος του ελληνικού δημοσίου πάει το νταβατζηλίκι. Ο οίκος αξιολόγησης Μούντις καλύπτει την επιχείρηση αξιολογώντας με άριστα την Ελλάδα. Η ατιμωρησία οδηγεί σε μονιμοποίηση των πρακτικών. Το τελευταίο από αυτά τα προϊόντα είναι ο "Titlospe", δάνειο 5,3 δις το 2009.
Με τη μέθοδο αυτή, η Αθήνα χρησιμοποίησε διάφορα δομημένα προϊόντα για να κρύψει το πραγματικό ύψος του χρέους επιτρέποντας στην Ελλάδα να εκπληρώσει τεχνικά, όχι όμως και ουσιαστικά, τα κριτήρια του Μάαστριχτ, πρακτική που άρχισε το 1998 και συνεχίστηκε μέχρι τις αρχές του 2009. Η Γκόλντμαν, η Εθνική Τράπεζα και η ελληνική κυβέρνηση δημιούργησαν ένα "νεφέλωμα" διεθνών εταιρειών που ειδικεύτηκαν στην αγοραπωλησία ελληνικών τίτλων μετασχηματισμένων σε ιδιόμορφα, δομημένα προϊόντα.
Όλα ήταν νόμιμα, υποστηρίζεται σήμερα. Και τα δάνεια στους άστεγους που ανατίναξαν το τραπεζικό σύστημα νόμιμα ήταν, δεν ήταν όμως προς το δημόσιο συμφέρον. H φούσκα που δημιουργήθηκε είναι αυτή ακριβώς που σκάει σήμερα στα μούτρα μας, έχοντας οδηγήσει το ελληνικό κράτος στα πρόθυρα της κατάρρευσης.
Η Κομισιόν πάντως δεν έχει πεισθεί για τη νομιμότητα ορισμένων από τις διαδικασίες αυτές. ¨Ενα από τα συνηθέστερα κόλπα της Γκόλντμαν είναι η έκδοση χρεωγράφων σε άλλο νόμισμα από μια χώρα και η εν συνεχεία χρήση swaps για κάλυψη από αλλαγές ισοτιμιών. Το κόλπο, που υποπτεύεται η Κομισιόν ότι έγινε και εξετάζει τη νομιμότητά του, αρχίζει από κει και πέρα, με την αυθαίρετη αλλαγή από την κυβέρνηση και την κεντρική τράπεζα της ισοτιμίας, χωρίς να το ανακοινώσει σε κανένα, σύμφωνα με το γαλλικό ρεπορτάζ. Με τον τρόπο αυτό, βελτιώνει την αξία του χρέους. Η δεύτερη μέθοδος είναι η πρόβλεψη μελλοντικών εξόδων. Σύμφωνα με τη Λιμπερασιόν, η Γκόλντμαν πρότεινε στην κυβέρνηση της ΝΔ να προεξοφλήσει έσοδα των αεροδρομίων, "μειώνοντας" λογιστικά το χρέος κατά 0,5% του ΑΕΠ. Για την ωραία αυτή συμβουλή, ένα ακόμα λογιστικό τρικ, το ελληνικό κράτος πλήρωσε ένα ποσό 200-300 εκατομμυρίων ευρώ. 

Τα ήξεραν !
Το γεγονός ότι και άλλες ευρωπαϊκές χώρες προσέτρεξαν στη "δημιουργική λογιστική", σε νομότυπες απάτες, δεν απαλλάσσει τους ¨Ελληνες ιθύνοντες των ευθυνών τους, δείχνει όμως τον βαθμό διάβρωσης και εξάρτησης και άλλων Ευρωπαίων. Είναι πολύ δύσκολο επίσης να πιστέψουμε ότι Βρυξέλλες, Παρίσι και Φρανκφούρτη δεν ήξεραν και δεν άφησαν να γίνουν όλα αυτά, προφανώς αποβλέποντας σε μεγάλα πολιτικά-οικονομικά οφέλη. Η Φρανκφούρτη παίρνει κάθε χρόνο λεπτομερείς εκθέσεις της Τράπεζας της Ελλάδας. Γνωρίζει ακριβώς πόσο είναι το χρέος. Το ξέρανε και το Νοέμβριο, όταν η κυβέρνηση τους ανακοίνωσε ότι είναι διπλάσιο, όπως το ήξεραν και οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης και οι τράπεζες, κάνανε όμως τους έκπληκτους. Η ευθύνη είναι μοιρασμένη, αλλά οι ¨Ελληνες θα πληρώσουν τη νύφη.
Η υπόθεση δείχνει επίσης πόσο η Ευρώπη είναι υπονομευμένη εκ των έσω, αφού αναθέτει σε αμερικανικές τράπεζες τη διαχείριση των πιο σημαντικών πτυχών και ευάλωτων σημείων των οικονομικών της (όπως κάνει άλλωστε και στους τομείς προσωπικών δεδομένων, περιλαμβανομένων των τραπεζικών λογαριασμών και κάθε άλλης πληροφορίας που μεταφέρει στις αμερικανικές υπηρεσίες, δήθεν για την τρομοκρατία). Πρόσφατα, ο ευρωβουλευτής Νίκος Χουντής αποκάλυψε με ερώτησή του την αναγνώριση, σε κανονισμό της Κομισιόν, του ρόλου των τριων κυρίως αμερικανικών οίκων αξιολόγησης, την ίδια στιγμή που το αμερικανικό Κονγκρέσο τους καλεί να δώσουν εξηγήσεις!
Η Ελλάδα έκρυψε με τον τρόπο αυτό τα προβλήματα κάτω από το χαλί, ώσπου, στις αρχές του 2009, άρχισαν να έρχονται οι πληροφορίες από τη Γερμανία για κίνδυνο χρεωκοπίας της Ελλάδας (σχετικά δημοσιεύματα του Σπήγκελ και άρθρο του Κώστα Σημίτη στην Ημερησία). Τον Σεπτέμβριο 2009, με πρωτοβουλία της Γκόλντμαν και μεσολαβητή την εταιρεία Markit, συγκροτείται κονσόρτσιουμ 12 τραπεζών που δημιουργεί ειδικό ίντεξ στην αγορά CDS για την κάλυψη αυξημένου ρίσκου του χρέους Ελλάδας, Ισπανίας και Πορτογαλίας, εν αναμονή του κερδοσκοπικού παιχνιδιού (iTraxxSovX Western Europe). Πρόκειται κατ¨ουσίαν για στοίχημα στη χρεωκοπία των τριων κρατών, που στήνει ο σύμβουλός μας.
H Goldman γνωρίζει άριστα όλες τις πτυχές του ελληνικού χρέους. Γνωρίζει επίσης τι πρόκειται να γίνει, αφού η ίδια το ετοιμάζει. Τι κάνει; Περιμένει να περάσει ένας μήνας από τις εκλογές, να συνειδητοποιήσει η νέα κυβέρνηση το πρόβλημα που αντιμετωπίζει και στέλνει, σύμφωνα με τη Λιμπερασιόν, αντιπροσωπεία τραπεζιτών στην Αθήνα, υπό το Νο 2 της τράπεζας Γκάρι Κον. Γίνονται δύο συναντήσεις (έχουν γίνει και αρκετές άλλες στο εξωτερικό). Mία στο Υπουργείο Οικονομικών και μία στο ξενοδοχείο "Πεντελικόν" της Κηφισιάς. Προτείνουν ένα ακόμα χαριτωμένο προϊόν τους, σχεδιασμένο να στείλει στο μέλλον το κόστος του ΕΣΥ. Λίγο πριν σπρώξουν την Ελλάδα στην Καιάδα, ετοιμάζονται να της αρπάξουν κάτι ακόμα.

Η τελική επίθεση
Τον Δεκέμβριο, η επίθεση αρχίζει μέσω των οίκων αξιολόγησης που υποβαθμίζουν την ελληνική πιστοληπτική ικανότητα, παρόλο που γνώριζαν μια χαρά εδώ και καιρό την πραγματική κατάσταση. Η ελληνική αξιοπιστία πλήττεται από παντού. H Goldman εξακολουθεί πάντως να βγάζει ένα "σκασμό λεφτά", όπως με την έκδοση του δανείου της 25.1.2010. Ενώ συνεχίζει να κερδίζει από τη διαχείριση του χρέους, δεν περιμένει ούτε μια μέρα από την πώληση του δανείου και ξαναχτυπάει την Ελλάδα μέσω των Financial Times, προνομιακού εκφραστή και του Σίτι και της Κομισιόν (τέτοια είναι τα ευρωπαϊκά χάλια). Παίζοντας έτσι διπλό παιχνίδι και εις βάρος της Ελλάδας, και εις βάρος των άλλων πελατών της, αγοραστών του τελευταίου δανείου, που βλέπουν τα ελληνικά επιτόκια και spread να εκτινάσσονται αμέσως μετά.
Η λονδρέζικη εφημερίδα γράφει ότι η Αθήνα θέλει να δανειστεί από την Κίνα μέσω της Γκόλντμαν. Το δημοσίευμα προκαλεί αμέσως αύξηση του πρίμιουμ για το χρέος. Κανείς δεν πιστεύει ότι η εφημερίδα μπορούσε να δημοσιεύσει τέτοια είδηση, χωρίς να την επιβεβαιώσουν από την Γκόλντμαν. Κατ' άλλους την είδηση την έδωσε η ίδια η Γκόλντμαν όταν πληροφορήθηκε (άραγε από ποιόν;) ότι ο Γ. Παπανδρέου σκέφτεται να προχωρήσει σε διακρατική συμφωνία με την Κίνα προκειμένου οι Ασιάτες της Cosco που έχουν πάρει το λιμάνι του Πειραιά να αναλάβουν ένα σημαντικό κομμάτι του δανεισμού της χώρας. Η τράπεζα δεν περιορίζεται φυσικά στα κέρδη από το ελληνικό χρέος. Κερδοσκοπεί αμέσως κατά του ευρώ, πιστή στην αρχή "αγοράζουμε στη φήμη και πουλάμε στο γεγονός". Μεταξύ 26.1 και 2.2.2010 οι αμερικανικές επενδυτικές τράπεζες και τα χετζ φαντ, μεταξύ των οποίων και η Γκόλντμαν, ρευστοποιούν συμβόλαια αξίας 5,5 δισεκατομμυρίων ευρώ, περισσότερα από τον Σεπτέμβρη του 2008, στο απόγειο της οικονομικής κρίσης.
Από την αγορά CDS, παίζοντας δηλαδή τη χρεωκοπία της Ελλάδας, η Γκόλνtμαν υπολογίζεται ότι κέρδισε ένα έως τρια δισεκατομμύρια δολλάρια. Οι χρηματιστές της Γουώλ Στρητ σφυρίζουν αδιάφορα, δηλώνοντας στους δημοσιογράφους: "η δουλειά μας είναι να βγάζουμε λεφτά, όχι να σκεφτόμαστε τι θα συμβεί στους ¨Ελληνες πολίτες, δεν υπάρχει εξάλλου νόμος που να απαγορεύει να εκμεταλλευτείς τον μαλάκα" (δήλωση του Αμίτ Σαρκάρ, επικεφαλής αμερικανικού επενδυτικού ταμείου, Μαριαν, 20.2.2010)

Το διακύβευμα: υποδούλωση Ελλάδας, υποδούλωση Ευρώπης
Η Ελλάδα γίνεται προνομιακή δίοδος για τον έλεγχο της Ευρώπης και την εξασθένηση του ευρώ, προτού το ευρωπαϊκό νόμισμα καταστεί κύριο αποθεματικό. Επιδιώκεται επίσης να γίνει το νέο υπόδειγμα μιας Ευρώπης χωρίς κοινωνικό κράτος. Μέρκελ και Σαρκοζί άρχισαν να καταλαβαίνουν μόλις αυτό τον μήνα τι συμβαίνει και τις συνέπειες για την Ευρώπη και παραμένουν βασικά αμήχανοι, παρόλο που έχουν εύκολες λύσεις, που περιγράφουν αρκετά έντυπα, όπως έκδοση ευρωομολόγων ή αγορά από την Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα του ελληνικού χρέους, που θα τσάκιζε τα πόδια των κερδοσκόπων και θα τους ανάγκαζε να ξανασκεφτούν πολλές φορές πριν ξαναεπιτεθούν.
Βερολίνο όμως και Παρίσι παραμενουν δέσμιοι της ιδεολογίας και της αρχιτεκτονικής του ευρώ που τους εμποδίζει να αντιδράσουν με άλλο τρόπο, εκτός από το να απαιτούν περίπου την αυτοκτονία της ελληνικής κοινωνίας. Η Ευρώπη είναι εκ των ένδον υπονομευμένη, όπως αποδεικνύει η δραστηριότητα κατά της Ελλάδας της Ντώυτσε Μπανκ, της PNB Paribas, της Σοσιετέ Ζενεράλ και των ελβετικών τραπεζών στην αγορά CDS, αλλά και η στάση των αρμοδίων της Κομισιόν, των "ευρωπαίων ηλιθίων", όπως τους αποκαλούν οι Γάλλοι. Η "παγκοσμιοποίηση" είναι φτιαγμένη από και για τους Αγγλοσάξωνες. ¨Οσο για το ελληνικό ζήτημα μοιάζει για ορισμένα τουλάχιστο γαλλικά έντυπα μια μάχη μεταξύ δημοκρατίας και ολοκληρωτισμού, όπως υποδεικνύει η Λιμπερασιόν δημοσιεύοντας, δίπλα-δίπλα, τη φωτογραφία της Βουλής των Ελλήνων και του ουρανοξύστη Goldman Sachs, της μεγαλύτερης τράπεζας του κόσμου που χρησιμοποιεί όλη της τη δύναμη εναντίον μιας μικρής ευρωπαϊκής χώρας.

Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος

reade more... Résuméabuiyad

Η κερδοσκοπία, τα CDS και η Ελλάδα

Το μέγεθος της κερδοσκοπίας εναντίον της Ελλάδας και ο βαθμός στον οποίο τα CDS είναι υπεύθυνα για την ελληνική κρίση είναι πάρα πολύ υποβαθμισμένα και αυτό γιατί όταν το θέμα εξετάζεται από τους ελάχιστους που το κατανοούν σε βάθος, αυτό γίνεται επιφανειακά, παραλείποντας μερικές εξαιρετικά σημαντικές παραμέτρους.
Τα ελληνικά CDS υποτίθεται πως είναι μία ασφάλεια που μπορούν να αγοράσουν όσοι έχουν επενδύσει σε ελληνικά ομόλογα ούτως ώστε να αντισταθμίσουν τον κίνδυνο από μία ενδεχόμενη πτώχευση της χώρας και συνεπώς από μία ενδεχόμενη αδυναμία πληρωμής των υποχρεώσεων της, πληρώνοντας ένα ασφάλιστρο (το οποίο είναι κυμαινόμενο και ανεβοκατεβαίνει όπως μία μετοχή) στο τραπεζικό ίδρυμα ή το επενδυτικό ίδρυμα που τους τα πουλάει.

Ωστόσο, επιτρέπεται να αγοράσει κανείς CDS και να νομιμοποιείται να λάβει την αποζημίωση σε περίπτωση πτώχευσης της Ελλάδας χωρίς να έχει στην κατοχή του ελληνικά ομόλογα, δηλαδή χωρίς να έχει την ανάγκη ασφάλισης της επένδυσης του. Σε αυτήν την περίπτωση τα ελληνικά CDS μετατρέπονται σε ένα χρηματιστηριακό στοίχημα, από το οποίο ο κερδοσκόπος μπορεί να κερδίσει με δύο τρόπους: είτε από την άνοδο της τιμής του CDS και την πώληση του ακριβότερα απ’ ότι το αγόρασε, καθώς το ασφάλιστρο αυξάνεται όσο η χρηματοπιστωτική επίθεση στην Ελλάδα συνεχίζεται είτε από την πραγματική πτώχευση της Ελλάδας και τη λήψη της τεράστιας αποζημίωσης.
Η δυνατότητα αυτή, της αγοράς CDS χωρίς την προϋπόθεση της κατοχής ελληνικών ομολόγων, δημιουργεί ένα κερδοσκοπικό κύκλο ασύλληπτων διαστάσεων, καθώς εμπλέκει, πέρα από hedge funds και κάθε λογής κερδοσκοπικά ιδρύματα και τις μεγαλύτερες τράπεζες / δανειστές της Ελλάδας, τις οποίες αναγκάζει να πουλήσουν ελληνικά ομόλογα εκτινάσσοντας τα επιτόκια τους στα ύψη και επομένως απογειώνοντας το κόστος δανεισμού της Ελλάδας.
Αυτό, γιατί όταν ένας κερδοσκόπος θέλει να στοιχηματίσει αγοράζοντας ελληνικά CDS, πρέπει να στραφεί, κατά κανόνα, στις μεγάλες τράπεζες που είναι οι νόμιμοι διαπραγματευτές αυτών των προϊόντων. Αγοράζοντας ελληνικά CDS από αυτές, στην ουσία ποντάρει εναντίον τους, καθώς θα είναι αυτές που θα κληθούν να τον πληρώσουν αν η Ελλάδα πτωχεύσει Το άμεσο αποτέλεσμα είναι οι τράπεζες να προχωρούν σε στρατηγικές αντιστάθμισης του επενδυτικού κινδύνου που ανέλαβαν, είτε προχωρώντας σε πωλήσεις ελληνικών ομολόγων είτε λαμβάνοντας θέσεις short εναντίον τους, δηλαδή πουλώντας τα, ποντάροντας στην πτώση τους, με την ελπίδα ότι θα τα αγοράσουν, στο μέλλον, φθηνότερα.
Αυτό συμβαίνει γιατί καθώς οι κερδοσκόποι ποντάρουν στην αύξηση της πιθανότητας πτώχευσης της Ελλάδας αγοράζοντας όλο και περισσότερα CDS, οι τράπεζες που τους τα πουλούν είναι σα να ποντάρουν όλο και περισσότερο στο αντίθετο ενδεχόμενο, δηλαδή στη μη πτώχευση της Ελλάδας. Καθώς, όμως, οι περισσότερες από αυτές έχουν, ήδη και ελληνικά ομόλογα, βρίσκονται να ποντάρουν διπλά στη μη πτώχευση της Ελλάδας, από τη μία πλευρά με το να κατέχουν ομόλογα και από την άλλη παίζοντας κόντρα στους κερδοσκόπους των CDS. Το αποτέλεσμα είναι η υπερέκθεση τους στην επένδυση υπέρ της Ελλάδας η οποία τις οδηγεί, σχεδόν αναγκαστικά, στην ανάγκη της μείωσης του επενδυτικού τους ρίσκου πουλώντας ελληνικά ομόλογα ή και ποντάροντας στην πτώση τους. Οι τράπεζες που δεν έχουν, ήδη, επενδύσει σε ελληνικά ομόλογα, ώστε να μπορούν να πουλήσουν κάποια από αυτά μειώνοντας το ρίσκο τους, αναγκάζονται να τα δανειστούν από άλλες τράπεζες και να τα πουλήσουν short, ποντάροντας και αυτές στην πτώση τους, ώστε να τα αγοράσουν αργότερα χαμηλότερα για να τα επιστρέψουν στις τράπεζες από όπου τα δανείστηκαν.
Απλοποιώντας το παράδειγμα μπορούμε να πούμε πως όταν πραγματοποιείται μία πράξη αγοράς ελληνικών CDS, ενεργοποιείται και μία πράξη πώλησης ελληνικών ομολόγων, με την τελευταία να έχει ως αυτόματη συνέπεια την αύξηση των επιτοκίων των ομολόγων (και των spreads τους με τα γερμανικά), δηλαδή την αύξηση του κόστους δανεισμού της Ελλάδας. Όσο οι κερδοσκόποι συνεχίζουν να σπρώχνουν την τιμή των CDS υψηλότερα, αγοράζοντας τα, τόσο οι τράπεζες που τους τα πουλούν επενδύουν στην πτώση των ελληνικών ομολόγων, σπρώχνοντας τα επιτόκια τους και το κόστος δανεισμού της Ελλάδας υψηλότερα.

Έτσι, η Ελλάδα έχει γίνει ένα τεράστιο χρηματιστηριακό καζίνο (ανάλογο με εκείνο που οδήγησε στην κατάρρευση της αγοράς ενυπόθηκων δανείων στις ΗΠΑ, πάλι με τη χρήση των CDS), το οποίο παρέχει ευκαιρίες για κέρδη σε κερδοσκόπους και τράπεζες σε όλο τον κόσμο, καθώς οι πρώτοι κερδίζουν όσο η κρίση επιδεινώνεται ενώ οι τράπεζες απολαμβάνουν τα κέρδη από τις προμήθειες που λαμβάνουν από το εμπόριο CDS. Το πρόβλημα γίνεται ακόμη χειρότερο καθώς τα CDS μπορούν να αγοραστούν με μόχλευση, δηλαδή πληρώνοντας τμήμα, μόνο, της πραγματικής αξίας της τιμής τους. Έτσι, μία επένδυση σε ελληνικά CDS της τάξης του 1 εκ δολαρίων, μπορεί να απαιτεί κεφάλαιο μόλις της τάξης των 100 χιλιάδων δολαρίων.
Η μελέτη της πορείας τιμών των ελληνικών CDS αποκαλύπτει ότι η άνοδος τους ξεκίνησε από τον Ιούλιο του 2007, ταυτόχρονα με μία σειρά άλλων χρηματοπιστωτικών εξελίξεων, που αποτελούν τα σημαντικότερα κομμάτια στο διεθνές παζλ που δημιουργεί το έξυπνο χρήμα, γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα πως η Ελλάδα αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του ίδιου αυτού παζλ για περισσότερο από 2,5 χρόνια από σήμερα. Στο διάστημα αυτό έχει πέσει πάνω της μία χρηματοπιστωτική βόμβα 12204 μεγατόνων, όση, δηλαδή, είναι η ποσοστιαία άνοδος των τιμών των CDS από τις 4,6 μονάδες βάσης, τον Ιούλιο του 2007, στις 566 μονάδες βάσης σήμερα, η οποία και είχε ως αντανακλαστική συνέπεια το ξεπούλημα των ελληνικών ομολόγων, την απογείωση των επιτοκίων τους και την εκτίναξη του κόστους δανεισμού για την Ελλάδα.
Ο κερδοσκόπος που επένδυσε 1 εκ δολάρια ποντάροντας στην πτώχευση της Ελλάδας τον Ιούλιο του 2007, σήμερα βλέπει την επένδυση του να αξίζει 12,204 δις δολάρια. Και το πιθανότερο είναι πως για την αρχική επένδυση του 1 εκ δολαρίων δεν πλήρωσε περισσότερο από το 10%, δηλαδή 100 χιλιάδες δολάρια.
Και καθώς στις χρηματοπιστωτικές αγορές το κέρδος του ενός είναι, κατά κανόνα, η απώλεια του άλλου, το λογαριασμό για τα κέρδη των κερδοσκόπων τον λαμβάνει, μέσω της αγοράς ομολόγων, ο Έλληνας πολίτης (και θα συνεχίσει να τον λαμβάνει για πολλά χρόνια ακόμη). Έτσι, όταν η Ελλάδα κόβει μισθούς, λαμβάνει σκληρά δημοσιονομικά μέτρα κλπ, προκειμένου να εξασφαλίσει χρήματα για να πληρώσει τους επιπλέον τόκους που προκύπτουν από την αύξηση του κόστους δανεισμού της, στην ουσία ενεργοποιεί το μηχανισμό εκείνο που, μεταξύ άλλων, θα πρέπει να συγκεντρώσει τα χρήματα που θα πληρωθούν σε όσους πέτυχαν το τζακ ποτ ποντάροντας εναντίον της στην αγορά CDS.

Και πριν βιαστούμε να βγάλουμε το συμπέρασμα πως η Ελλάδα έγινε εσκεμμένα στόχος σκοτεινών δυνάμεων, αξίζει να θυμηθούμε πως εξαιτίας των CDS κατέρρευσε η αγορά κατοικίας των ΗΠΑ, οδηγώντας σε μεγάλες απώλειες ή και στην πτώχευση εκατομμύρια Αμερικανών, για να καταλάβουμε πως οι κερδοσκόποι ενδιαφέρονται μόνο για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους και τίποτε άλλο.
Το μέγεθος της κερδοσκοπίας εναντίον της Ελλάδας και ο βαθμός στον οποίο τα CDS είναι υπεύθυνα για την ελληνική κρίση είναι πάρα πολύ υποβαθμισμένα και αυτό γιατί όταν το θέμα εξετάζεται από τους ελάχιστους που το κατανοούν σε βάθος, αυτό γίνεται επιφανειακά, παραλείποντας μερικές εξαιρετικά σημαντικές παραμέτρους.
Τα ελληνικά CDS υποτίθεται πως είναι μία ασφάλεια που μπορούν να αγοράσουν όσοι έχουν επενδύσει σε ελληνικά ομόλογα ούτως ώστε να αντισταθμίσουν τον κίνδυνο από μία ενδεχόμενη πτώχευση της χώρας και συνεπώς από μία ενδεχόμενη αδυναμία πληρωμής των υποχρεώσεων της, πληρώνοντας ένα ασφάλιστρο (το οποίο είναι κυμαινόμενο και ανεβοκατεβαίνει όπως μία μετοχή) στο τραπεζικό ίδρυμα ή το επενδυτικό ίδρυμα που τους τα πουλάει.

Ωστόσο, επιτρέπεται να αγοράσει κανείς CDS και να νομιμοποιείται να λάβει την αποζημίωση σε περίπτωση πτώχευσης της Ελλάδας χωρίς να έχει στην κατοχή του ελληνικά ομόλογα, δηλαδή χωρίς να έχει την ανάγκη ασφάλισης της επένδυσης του. Σε αυτήν την περίπτωση τα ελληνικά CDS μετατρέπονται σε ένα χρηματιστηριακό στοίχημα, από το οποίο ο κερδοσκόπος μπορεί να κερδίσει με δύο τρόπους: είτε από την άνοδο της τιμής του CDS και την πώληση του ακριβότερα απ’ ότι το αγόρασε, καθώς το ασφάλιστρο αυξάνεται όσο η χρηματοπιστωτική επίθεση στην Ελλάδα συνεχίζεται είτε από την πραγματική πτώχευση της Ελλάδας και τη λήψη της τεράστιας αποζημίωσης.
Η δυνατότητα αυτή, της αγοράς CDS χωρίς την προϋπόθεση της κατοχής ελληνικών ομολόγων, δημιουργεί ένα κερδοσκοπικό κύκλο ασύλληπτων διαστάσεων, καθώς εμπλέκει, πέρα από hedge funds και κάθε λογής κερδοσκοπικά ιδρύματα και τις μεγαλύτερες τράπεζες / δανειστές της Ελλάδας, τις οποίες αναγκάζει να πουλήσουν ελληνικά ομόλογα εκτινάσσοντας τα επιτόκια τους στα ύψη και επομένως απογειώνοντας το κόστος δανεισμού της Ελλάδας.
Αυτό, γιατί όταν ένας κερδοσκόπος θέλει να στοιχηματίσει αγοράζοντας ελληνικά CDS, πρέπει να στραφεί, κατά κανόνα, στις μεγάλες τράπεζες που είναι οι νόμιμοι διαπραγματευτές αυτών των προϊόντων. Αγοράζοντας ελληνικά CDS από αυτές, στην ουσία ποντάρει εναντίον τους, καθώς θα είναι αυτές που θα κληθούν να τον πληρώσουν αν η Ελλάδα πτωχεύσει Το άμεσο αποτέλεσμα είναι οι τράπεζες να προχωρούν σε στρατηγικές αντιστάθμισης του επενδυτικού κινδύνου που ανέλαβαν, είτε προχωρώντας σε πωλήσεις ελληνικών ομολόγων είτε λαμβάνοντας θέσεις short εναντίον τους, δηλαδή πουλώντας τα, ποντάροντας στην πτώση τους, με την ελπίδα ότι θα τα αγοράσουν, στο μέλλον, φθηνότερα.
Αυτό συμβαίνει γιατί καθώς οι κερδοσκόποι ποντάρουν στην αύξηση της πιθανότητας πτώχευσης της Ελλάδας αγοράζοντας όλο και περισσότερα CDS, οι τράπεζες που τους τα πουλούν είναι σα να ποντάρουν όλο και περισσότερο στο αντίθετο ενδεχόμενο, δηλαδή στη μη πτώχευση της Ελλάδας. Καθώς, όμως, οι περισσότερες από αυτές έχουν, ήδη και ελληνικά ομόλογα, βρίσκονται να ποντάρουν διπλά στη μη πτώχευση της Ελλάδας, από τη μία πλευρά με το να κατέχουν ομόλογα και από την άλλη παίζοντας κόντρα στους κερδοσκόπους των CDS. Το αποτέλεσμα είναι η υπερέκθεση τους στην επένδυση υπέρ της Ελλάδας η οποία τις οδηγεί, σχεδόν αναγκαστικά, στην ανάγκη της μείωσης του επενδυτικού τους ρίσκου πουλώντας ελληνικά ομόλογα ή και ποντάροντας στην πτώση τους. Οι τράπεζες που δεν έχουν, ήδη, επενδύσει σε ελληνικά ομόλογα, ώστε να μπορούν να πουλήσουν κάποια από αυτά μειώνοντας το ρίσκο τους, αναγκάζονται να τα δανειστούν από άλλες τράπεζες και να τα πουλήσουν short, ποντάροντας και αυτές στην πτώση τους, ώστε να τα αγοράσουν αργότερα χαμηλότερα για να τα επιστρέψουν στις τράπεζες από όπου τα δανείστηκαν.
Απλοποιώντας το παράδειγμα μπορούμε να πούμε πως όταν πραγματοποιείται μία πράξη αγοράς ελληνικών CDS, ενεργοποιείται και μία πράξη πώλησης ελληνικών ομολόγων, με την τελευταία να έχει ως αυτόματη συνέπεια την αύξηση των επιτοκίων των ομολόγων (και των spreads τους με τα γερμανικά), δηλαδή την αύξηση του κόστους δανεισμού της Ελλάδας. Όσο οι κερδοσκόποι συνεχίζουν να σπρώχνουν την τιμή των CDS υψηλότερα, αγοράζοντας τα, τόσο οι τράπεζες που τους τα πουλούν επενδύουν στην πτώση των ελληνικών ομολόγων, σπρώχνοντας τα επιτόκια τους και το κόστος δανεισμού της Ελλάδας υψηλότερα.

Έτσι, η Ελλάδα έχει γίνει ένα τεράστιο χρηματιστηριακό καζίνο (ανάλογο με εκείνο που οδήγησε στην κατάρρευση της αγοράς ενυπόθηκων δανείων στις ΗΠΑ, πάλι με τη χρήση των CDS), το οποίο παρέχει ευκαιρίες για κέρδη σε κερδοσκόπους και τράπεζες σε όλο τον κόσμο, καθώς οι πρώτοι κερδίζουν όσο η κρίση επιδεινώνεται ενώ οι τράπεζες απολαμβάνουν τα κέρδη από τις προμήθειες που λαμβάνουν από το εμπόριο CDS. Το πρόβλημα γίνεται ακόμη χειρότερο καθώς τα CDS μπορούν να αγοραστούν με μόχλευση, δηλαδή πληρώνοντας τμήμα, μόνο, της πραγματικής αξίας της τιμής τους. Έτσι, μία επένδυση σε ελληνικά CDS της τάξης του 1 εκ δολαρίων, μπορεί να απαιτεί κεφάλαιο μόλις της τάξης των 100 χιλιάδων δολαρίων.
Η μελέτη της πορείας τιμών των ελληνικών CDS αποκαλύπτει ότι η άνοδος τους ξεκίνησε από τον Ιούλιο του 2007, ταυτόχρονα με μία σειρά άλλων χρηματοπιστωτικών εξελίξεων, που αποτελούν τα σημαντικότερα κομμάτια στο διεθνές παζλ που δημιουργεί το έξυπνο χρήμα, γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα πως η Ελλάδα αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του ίδιου αυτού παζλ για περισσότερο από 2,5 χρόνια από σήμερα. Στο διάστημα αυτό έχει πέσει πάνω της μία χρηματοπιστωτική βόμβα 12204 μεγατόνων, όση, δηλαδή, είναι η ποσοστιαία άνοδος των τιμών των CDS από τις 4,6 μονάδες βάσης, τον Ιούλιο του 2007, στις 566 μονάδες βάσης σήμερα, η οποία και είχε ως αντανακλαστική συνέπεια το ξεπούλημα των ελληνικών ομολόγων, την απογείωση των επιτοκίων τους και την εκτίναξη του κόστους δανεισμού για την Ελλάδα.
Ο κερδοσκόπος που επένδυσε 1 εκ δολάρια ποντάροντας στην πτώχευση της Ελλάδας τον Ιούλιο του 2007, σήμερα βλέπει την επένδυση του να αξίζει 12,204 δις δολάρια. Και το πιθανότερο είναι πως για την αρχική επένδυση του 1 εκ δολαρίων δεν πλήρωσε περισσότερο από το 10%, δηλαδή 100 χιλιάδες δολάρια.
Και καθώς στις χρηματοπιστωτικές αγορές το κέρδος του ενός είναι, κατά κανόνα, η απώλεια του άλλου, το λογαριασμό για τα κέρδη των κερδοσκόπων τον λαμβάνει, μέσω της αγοράς ομολόγων, ο Έλληνας πολίτης (και θα συνεχίσει να τον λαμβάνει για πολλά χρόνια ακόμη). Έτσι, όταν η Ελλάδα κόβει μισθούς, λαμβάνει σκληρά δημοσιονομικά μέτρα κλπ, προκειμένου να εξασφαλίσει χρήματα για να πληρώσει τους επιπλέον τόκους που προκύπτουν από την αύξηση του κόστους δανεισμού της, στην ουσία ενεργοποιεί το μηχανισμό εκείνο που, μεταξύ άλλων, θα πρέπει να συγκεντρώσει τα χρήματα που θα πληρωθούν σε όσους πέτυχαν το τζακ ποτ ποντάροντας εναντίον της στην αγορά CDS.
Και πριν βιαστούμε να βγάλουμε το συμπέρασμα πως η Ελλάδα έγινε εσκεμμένα στόχος σκοτεινών δυνάμεων, αξίζει να θυμηθούμε πως εξαιτίας των CDS κατέρρευσε η αγορά κατοικίας των ΗΠΑ, οδηγώντας σε μεγάλες απώλειες ή και στην πτώχευση εκατομμύρια Αμερικανών, για να καταλάβουμε πως οι κερδοσκόποι ενδιαφέρονται μόνο για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους και τίποτε άλλο.

One Stop News

reade more... Résuméabuiyad

Επί προσωπικού

Τελευταία παρατηρείται και εκδηλώνεται μέσα από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (Τηλεόραση, ραδιόφωνο, εφημερίδες κλπ) μία απίστευτη κατασυκοφάντηση του συνόλου των Ελληνίδων και Ελληνίδων πολιτών, προσπαθούν με άκρατο προπαγανδιστικό τρόπο να μας περάσουν το μήνυμα ότι για την σημερινή οικονομική κατάντια της Ελλάδας φταίμε όλοι μας.
Μην κρίνετε κύριοι εξ ιδίων τα αλλότρια, αν εσείς που το λέτε αυτό, το γνωρίζετε ιδιαίτερα καλά, γιατί συμμετείχατε στο πάρτι, όπως το ονομάζετε, ΕΓΩ δεν συμμετείχα και γνωρίζω και χιλιάδες άλλους που δεν συμμετείχαν σε κανένα πάρτι.
Μέχρι το 1985 ήμουν ιδιωτικός υπάλληλος, και φυσικά δεν συμμετείχα σε κανένα οικονομικό πάρτι.
Από το 1986 μέχρι σήμερα είμαι επιχειρηματίας, με πέντε επιχειρήσεις, σήμερα υπάρχουν δύο, δεν χρωστώ ούτε μία δραχμή παλαιότερα και ούτε ένα ευρώ σήμερα στην εφορία, στο ΙΚΑ, στο ΤΕΒΕ κλπ.
Ποτέ δεν έχω αναλάβει δημόσιο έργο, και αυτό γιατί σε οποιονδήποτε διαγωνισμό και αν συμμετείχα, δεν ήταν και πολλοί, έβρισκα μπροστά μου ένα απλωμένο χέρι, τον κουμπαρά, έτσι τον έλεγαν τότε, που ήθελε μίζα, το ήθος μου δεν μου το επέτρεπε αυτό, δεν έχω δώσει και δεν έχω πάρει ούτε μία δραχμή παλαιότερα και ούτε ένα ευρώ σήμερα ΜΙΖΑ.
Δεν έχω πάρει ούτε μία δραχμή παλαιότερα και ούτε ένα ευρώ σήμερα, κρατική ή άλλη επιχορήγηση, αν και πέρυσι σε μία από τις δύο επιχειρήσεις μου, είχε εκκριθεί έργο 120.000 ευρώ επιχορηγούμενο από το τρίτο κοινοτικό πλαίσιο στήριξης, δεν διεκδικήσαμε την επιχορήγηση γιατί, κατά την γνώμη μας, ήταν λάθος έγκριση, προχωρήσαμε δε στην επένδυση μόνοι μας με δικά μας κεφάλαια.
Στα μέχρι σήμερα, 38 χρόνια που εργάζομαι, αποδεδειγμένα με ένσημα μια και αρνιούμουν να εργαστώ χωρίς ένσημα, δεν συμμετείχα σε κανενός είδους οικονομικό ή άλλο κατασπατάλησης δημοσίου χρήματος ή κρατικό πάρτι, και με προσβάλει βαθύτατα να ακούω από τους πολιτικούς και τους συνοδοιπόρους τους δημοσιογράφους, ότι φταίω και εγώ για τα Ελληνικά οικονομικά χάλια.
Σας εγγυούμαι απόλυτα ότι οποιονδήποτε, μα οποιονδήποτε ξανακούσω ή αντιληφθώ να λέει ότι φταίμε όλοι μας, και δεν διευκρινίζει ακριβώς και με ονοματεπώνυμο ποιούς όλους εννοεί, θα του καταθέσω μήνυση για συκοφαντική δυσφήμηση ύψους ενός δισεκατομμυρίου ευρώ, και το σύνολο της αποζημίωσης, αφαιρουμένων των δικηγορικών εξόδων, δεν θα ξαναπληρώσουμε από την τσέπη μας για τα λαμόγια, που θα επιδικάσει το δικαστήριο, θα δοθεί στο Υπουργείο Οικονομικών για την αντιμετώπιση του χρέους, ίσως με τον τρόπο αυτό, να πάρουμε πίσω ως Ελληνίδες και Έλληνες πολίτες, κάποιο μέρος από αυτά, που κατάκλεψαν όλοι αυτοί, οι κατά επάγγελμα κρατικοδίαιτοι.

Επειδή δεν βλέπω όλη μέρα τηλεόραση, ούτε προλαβαίνω να διαβάσω όλες τις εφημερίδες, αν κάποιος από εσάς αντιληφθεί κάποιον να κατασυκοφαντεί και να λέει τέτοια ασύστολα ψέματα, παρακαλώ να επικοινωνήσει με το One Stop News πατώντας εδώ και να με ενημερώσει.

Μιχάλης Σολωμακάκης

reade more... Résuméabuiyad

Η Γιορτή της Μητέρας

Δεύτερη Κυριακή του Μάη σήμερα και οι περισσότερες χώρες του κόσμου γιορτάζουν μια γιορτή αλλιώτικη από τις άλλες. Μια γιορτή που μας θυμίζει πώς ήρθαμε στον κόσμο. Μια γιορτή φόρο τιμής σ' εκείνη που μας έφερε στη ζωή, που μας έδωσε πνοή και αποτελεί το κέντρο του δικού μας κόσμου, αλλά και εμείς του δικού της.
Η ημέρα αυτή σκοπό έχει να τιμήσει την προσφορά της μητέρας στη ζωή, που μας προσφέρει ακούραστα την αγάπη της και τη βοήθεια της και το μόνο που περιμένει από εμάς είναι ένα γλυκό χαμόγελο.
Η αναγνώριση αυτών που αγαπάμε και μας αγαπούν δεν είναι τόσο «ακριβή» και δύσκολη υπόθεση. Μερικές φορές η πιο απλή χειρονομία μπορεί να έχει μεγαλύτερη συναισθηματική βαρύτητα από ένα ακριβό δώρο. Λόγια παρηγοριάς, μια ζεστή αγκαλιά...
Η Γιορτή της Μητέρας, παγκόσμια γιορτή, έχει τις ρίζες της στην αρχαία Ελλάδα. Στην αρχαιότητα ήταν γιορτή της άνοιξης όπου λατρευόταν η Γαία, η μητέρα Γη, μητέρα όλων των θεών και των ανθρώπων. Αργότερα την αντικατέστησε η κόρη της, η Ρέα, σύζυγος του Κρόνου, μητέρα του Δία και όλων των ολύμπιων θεών και που ήταν η θεά της γονιμότητας.

Τον 17ο αιώνα, η Γιορτή της Μητέρας, συναντάται στη Μεγάλη Βρετανία ως "Mothering Sunday". Αυτή η μέρα γιορταζόταν την 4η Κυριακή της Σαρακοστής προς τιμή της Παναγίας και όλων των μητέρων της Αγγλίας. Κατά την διάρκεια αυτής της μέρας, οι υπηρέτες που έμεναν στα σπίτια των αφεντικών τους έπαιρναν μία μέρα άδεια για να επιστρέψουν στα σπίτια τους και να περάσουν την ημέρα με τις μητέρες τους.
Η δεύτερη Κυριακή του Μάη που καθιερώθηκε σαν εθνική γιορτή της μητέρας στις ΗΠΑ οφείλεται στην έμπνευση μιας γυναίκας από την Φιλαδέλφεια της Ana Jarvis. Η Ana Jarvis θέλοντας να τιμήσει τη μνήμη της μητέρας της ξεκίνησε το 1907-1908 μια εκστρατεία για να καθιερωθεί μια επίσημη γιορτή της μητέρας. Η προσπάθειά της είχε απήχηση και η γιορτή της μητέρας έγινε επίσημα εθνική γιορτή των ΗΠΑ το 1914 με προεδρικό διάταγμα που όριζε την δεύτερη Κυριακή του Μάη σαν Ημέρα της Μητέρας.
Με το πέρασμα των χρόνων η Γιορτή της Μητέρας έχασε τον παραδοσιακό της χαρακτήρα και το νόημα με το οποίο ξεκίνησε. Και από μια γιορτή που καθιερώθηκε για να γιορτάζεται η έννοια της μητρότητας μετατράπηκε σε μια εμπορική και διαφημιστική γιορτή, εξυπηρετώντας τα καταναλωτικά ένστικτα των ανθρώπων.
Έτσι τα συμβολικά λουλούδια των πρώτων χρόνων της γιορτής έγιναν γρήγορα ανθοδέσμες και γλάστρες, ενώ οι σύγχρονες επιταγές του μάρκετινγκ προωθούν τα τελευταία χρόνια και άλλα δώρα μικρής, αλλά και μεγαλύτερης χρηματικής αξίας.

Πολύτεκνες μητέρες εν δράσει
Με ανθοτάπητες και παιανισμούς της φιλαρμονικής του Δήμου Αθηναίων στην Πλατεία Κλαυθμώνος γιορτάζεται, η Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας σε ένα ιδιαίτερο φεστιβάλ που διοργανώνει μια μοναδική οργάνωση στην Ελλάδα, αυτή των πολύτεκνων μητέρων.
Έχουν πάνω από τέσσερα παιδιά, στην πλειοψηφία τους ανώτατη μόρφωση και είναι εργαζόμενες, δραστήριες και πολύ δυναμικές διεκδικώντας μια άξια θέση κάτω από τον ήλιο. Είναι οι φοβερές πολύτεκνες μητέρες της Θεσσαλονίκης που, "αρματωμένες" με την ιδιότητά τους αυτή και τις ειδικές ανάγκες που την ορίζουν, ανασκουμπώθηκαν και έχτισαν την δική τους νησίδα πρόνοιας. Μια οργάνωση που την ονόμασαν "Μητέρας Έργον" και σαν να ήταν ένα από τα παιδιά τους άρχισαν να την μεγαλώνουν και να την εμπλουτίζουν με επιμονή και υπομονή.
Σήμερα αυτό το παιδί είναι 14 ετών, έχει 540 μέλη, πολλά έργα στο ενεργητικό του και πολλά να διδάξει, για τη θέληση που μπορεί να κινητοποιήσει φορείς, υπουργεία, δήμους, νομαρχίες και κονδύλια, για την αλληλεγγύη που μπορεί να τρυπώσει σε σπίτια για να μοιραστεί και να αγκαλιάσει κοινά προβλήματα και ανάγκες. Αποδεικνύοντας έμπρακτα ότι η συλλογικότητα, μια αξία που έχουμε ξεχάσει, μπορεί να γίνει βασικό εργαλείο για μια καλύτερη ποιότητα ζωής.
'Ολα ξεκίνησαν στη Θεσσαλονίκη το 1996 όταν μια χούφτα από πολύτεκνες μητέρες, με επικεφαλής την Αικατερίνη Σιδηροπούλου, ίδρυσαν την ΜΚΟ "Μητέρας Έργον", μια οργάνωση που θα μπορούσε με τη σύμπραξη των μελών του να διευκολύνει και να ενισχύσει την καθημερινότητα των πολύτεκνων οικογενειών μέσα από τους άξονες της εκπαίδευσης, της κοινωνικής φροντίδας και της ψυχολογικής και θεσμικής στήριξης.
Οικογενειακές κατασκηνώσεις, πρόγραμμα παιδαγωγικής υποστήριξης στο σπίτι, πρόγραμμα φύλαξης με δημιουργική απασχόληση των παιδιών, συμβουλευτική υποστήριξη για μητέρες και οικογένειες, φυσιοθεραπευτήριο, συνέδρια και ημερίδες, έρευνες και εκδόσεις, δράσεις εναρμόνισης επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής, φεστιβάλ "Μητέρα- Παιδεία- Οικογένεια": Ένας ολόκληρος κορμός από παροχές για την πολύτεκνη οικογένεια που κτίστηκε αξιοθαύμαστα όλα αυτά τα χρόνια αποτελούν μια στέρεα βάση για πολλές πολυπληθείς οικογένειες της Θεσσαλονίκης και τώρα πια όλης της Ελλάδας.
Η στέγη της οργάνωσης βρίσκεται σε διαμέρισμα σε ένα παλιό αρχοντικό στην οδό Αμύντα στην Θεσσαλονίκη, παλιό κληροδότημα της Ελευθερίας Στεργίου στον ναό του Αγίου Δημητρίου που παραχώρησε δωρεάν ο μητροπολίτης Άνθιμος. Εκεί βρίσκονται όλες οι "υπηρεσίες". Ο χώρος φύλαξης όπου οι πολύτεκνες μητέρες μπορούν να αφήσουν τα παιδιά τους, ο χώρος μάθησης για την κατάρτιση και προετοιμασία σε θέματα εργασίας με παράλληλη λειτουργία δημιουργικής απασχόλησης για τα παιδιά, ο χώρος για εβδομαδιαίες συνεδρίες συμβουλευτικής υποστήριξης αλλά και φυσιοθεραπευτήριο για διάγνωση, πρόληψη και θεραπεία εκφυλιστικών μυοσκελετικών παθήσεων που σχετίζονται με τις πολλές κυήσεις και την καθημερινή φροντίδα μιας μεγάλης οικογένειας.
Έξω από αυτό το άξιο θαυμασμού κέντρο η οργάνωση έχει αναπτύξει συνεργασίες με οργανισμούς και κλινικές για την αντιμετώπιση των μαθησιακών δυσκολιών όπως η δυσλεξία, όπως και ένα πρόγραμμα διδακτικής στήριξης με την εθελοντική βοήθεια σπουδαστών στο σπίτι, αξιοποιώντας το δυναμικό των ΑΕΙ.

Αλλά οι γυναίκες της "Μητέρας Έργον" δεν έμειναν με σταυρωμένα χέρια και στο θέμα των διακοπών, καθώς αυτό ήταν από τα πρωταρχικά προβλήματα για μια πολυμελή οικογένεια. Σήμερα, μετά από χρόνια δουλειάς και την αρχική προσφορά εργασίας των ιδρυτικών μελών της οργάνωσης, κατάφεραν να εξασφαλίσουν για 170 οικογένεις κάθε χρόνο πέντε κατασκηνώσεις- σε Θάσο, Σάμο, Κέρκυρα, Αγ. Παρασκευή Λάρισας και Αγ. Ανδρέα Αττικής- όπου να μπορούν να συσπειρωθούν και να διασκεδάσουν όλοι μαζί για 10 μέρες.
Άθλοι που φαντάζουν ονειρικοί για μία κοινωνία όπως η ελληνική που συνήθως μένει στο "θα", ξεκινά εύκολα μεγαλεπήβολα σχέδια αλλά και εύκολα τα εγκαταλείπει μέσα στη διάρκεια του χρόνου.
Και ο κατάλογος των δράσεων δεν σταματά εδώ. Άξιο λόγου είναι- εκτός από την διοργάνωση σχετικών συνεδρίων και ημερίδων-, η έκδοση εφημερίδας αλλά κυρίως η έκδοση ενός πολύτιμου βιβλίου, που διανέμεται δωρεάν, το "Μαθαίνω να προστατεύω τον εαυτό μου", που επιμελήθηκε η αντιπρόεδρος της οργάνωσης και δημοσιογράφος Ευγενία Κατούφα, το οποίο εφοδιάζει τα παιδιά με τις απαραίτητες γνώσεις για αυτοπροστασία, όπως τα δικαιώματά του, την ασφαλή χρήση του διαδικτύου, τα ατυχήματα, τη σωστή διατροφή, την προστασία των δοντών, προτάσεις για ομαδικά αθλήματα κ.α.
Το "Μητέρας Έργον" δεν έμεινε έξω ούτε από το διαδίκτυο. Διαθέτει έναν ιστότοπο με πλήρη στοιχεία για τις δράσεις και τα προγράμματά του, τις προτάσεις και τις παροχές που μπορεί να προσφέρει για όσες οικογένειες δεν το γνωρίζουν ακόμη και θα έβρισαν ανακούφιση κοντά του.
Και τέλος το φεστιβάλ "Μητέρα- Παιδεία- Οικογένεια". Ένας θεσμός τώρα πια από το 1997 που ιδρύθηκε στο πλαίσιο των εκδηλώσεων της Παγκόσμιας Ημέρας της Μητέρας. Φεστιβάλ που φιλοξενήθηκε επί σειρά ετών στην πλατεία Αριστοτέλους στη Θεσσαλονίκη αλλά και σε άλλους δήμους. Και φέτος κατεβαίνει και στην Αθήνα, στην Πλατεία Κλαυθμώνος. Με έναν ανθοτάπητα που θα συνθέσουν μητέρες και παιδιά στέλνοντας μήνυμα ελπίδας για το ρόλο της μητέρας και τη σημασία της οικογένειας. Με θεατρικά μονόπρακτα από την καθημερινότητα της οικογένειας. Με διανομή ενημερωτικού υλικού και τέλος με ένα φόρουμ με θέμα "Η κατάρτιση της μητέρας στην Ευρώπη του 2010". Εκδηλώσεις που δέχτηκε να βάλει υπό τη σκέπη του ο δήμος Αθηναίων, γιατί όπως δήλωσε ο δήμαρχος, "η ΜΚΟ "Μητέρας Έργον" γνωρίζει καλά τον τρόπο να παρέχει υψηλές υπηρεσίες, πολυεπίπεδη μέριμνα και να γαλουχεί την κοινωνία μας με τις αρχές καιτις αξίες της αγάπης και της συλλογικότητας που τόσο χρειάζεται".

AΠΕ-ΜΠΕ - One Stop News

reade more... Résuméabuiyad

Διακυβεύεται η αξιοπιστία της ΕΕ

Ο Ζακ Ντελόρ είναι από τους αρχιτέκτονες της ΟΝΕ. Τη σημερινή κρίση την αποδίδει στην έλλειψη συντονισμού στην οικονομική πολιτική μεταξύ των χωρών-μελών.
Σε συνέντευξή του προς το τηλεοπτικό δίκτυο της DW, o Ζακ Ντελόρ απαντά κατ΄ αρχήν στην ερώτηση, εάν λείπει η αλληλεγγύη των Ευρωπαίων στην Ελλάδα.
"Όχι, είναι μάλλον κανονική η αντιμετώπιση», λέει ο Ζακ Ντελόρ. «Όταν δημιουργήσαμε την οικονομική και νομισματική ένωση - είχαμε συντάξει τότε στην επιτροπή Ντελόρ το βασικό σχέδιο - ήταν σαφές ότι δεν υπάρχει bail-out. Δηλαδή είπαμε πως επειδή είμαστε στην Ένωση δεν σημαίνει ότι θα έχουμε και υποχρέωση ανάληψης χρέους. Ήταν φυσιολογικό να το αποφασίσουμε τότε. Ταυτόχρονα είχα πει ότι με τις συμφωνίες για το ευρώ το 1997 έχουμε ένα νομισματικό σκέλος, αλλά δεν έχουμε ένα σκέλος οικονομικής πολιτικής.
Σήμερα το πρόβλημα δεν είναι πρόβλημα της Ελλάδας, αλλά η ευθύνη των 16 χωρών, που συμμετέχουν στο συμβούλιο υπουργών και από το 2005, 2006, δεν είδαν τίποτα ή δεν θέλησαν να δουν τίποτα. Δεν ήθελαν να δουν που οδηγούμαστε. Ακριβώς αυτό είναι το πρόβλημα. Είναι μια συλλογική ευθύνη της ΕΕ - πέρα και ανεξάρτητα από όλα τα λάθη τα οποία έκανε η Ελλάδα ή άλλες χώρες."

Μπορούσατε να φανταστείτε τότε, όταν ιδρυόταν η Ένωση ότι θα είχαμε τη σημερινή κρίση;
"Ναι, το είχα σκεφτεί. Διότι παραλείψαμε να συνδέσουμε πολιτικά το νόμισμα με την οικονομία. Βέβαια, όχι με τον τρόπο που γράφεται στον αγγλοσαξονικό τύπο. Αυτοί λένε: το ευρώ δεν μπορεί να λειτουργήσει επειδή δεν υπάρχει η πολιτική ένωση της Ευρώπης. Όχι, η πολιτική Ένωση δεν ήταν εφικτή. Πρόκειται για την απώλεια κυριαρχίας σε επιλεγμένους τομείς για να διασφαλίσουμε την οικονομική πολυμορφία και τη νομισματική σταθερότητα. Το πρόβλημα είναι ότι ακριβώς αυτό δεν έγινε. Κατά συνέπεια το πρόβλημα είναι η αποτυχία των θεσμών που δημιουργήθηκαν. Και μάλιστα ακριβώς επειδή δεν τους δόθηκε η απαιτούμενη δύναμη και δεν είχαν την εντολή, για αυτό και βρισκόμαστε στη σημερινή κατάσταση."

Για ποιό λόγο δεν έγινε τότε αυτό, ποιοί ήταν αντίθετοι σε κάτι τέτοιο;
"Τότε, το 1997 αμφιταλαντεύονταν ακόμα έντονα η Γερμανία, εάν θα πρέπει να αποδεχτεί τις χώρες της νότιας Ευρώπης: Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία. Ήδη τότε ήταν πρόβλημα. Η Γερμανία ήταν προσηλωμένη στη διαφύλαξη μίας ορθόδοξης δημοσιονομικής πολιτικής που την τοποθετούμε στο κεφάλαιο της φιλελεύθερης πολιτικής. Για αυτό και ήταν ικανοποιημένοι οι Γερμανοί, έχοντας μόνο το Σύμφωνο Σταθερότητας. Ήμουν πεπεισμένος ότι αυτό δεν αρκεί, και ότι πρέπει να οδηγηθούμε σε μία ισορροπία ανάμεσα στο νόμισμα και την πολιτική. Δεν ήμουν αντίθετος με το Σύμφωνο Σταθερότητας, αλλά απαιτείται ένας συντονισμός στις οικονομικές πολιτικές. Αυτό ακριβώς δεν έγινε. Και για αυτό βιώνουμε σήμερα αυτή τη μεγάλη κρίση, η οποία -σημειωτέον- δεν είναι μόνο δημοσιονομική κρίση, αλλά και μία πολιτική της οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης."

Τι πρέπει να κάνουν τώρα οι χώρες της ευρωζώνης;
Πρέπει να αποτρέψουν μια αποτυχία της Ελλάδας, αλλά να φροντίσουν ώστε το να μην αποδυναμωθεί περισσότερο και χάσει την αξία του το ευρώ και μαζί του η Οικονομική και Νομισματική Ένωση. Και αυτό θα γίνει μόνον εάν αποκατασταθεί και πάλι η ισορροπία μεταξύ της πραγματικής οικονομίας και του νομίσματος αποδεχόμενοι ότι είναι σημαντικά όλα τα στοιχεία που επηρεάζουν την οικονομική και κοινωνική εξέλιξη".

Ποιά είναι η γνώμη του Ζακ Ντελόρ για τις φωνές που ζητούν έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη;
"Ούτε σκέψη για κάτι τέτοιο. Εάν δεν θέλουμε να θέσουμε σε κίνδυνο όλο το ευρωπαϊκό εγχείρημα. Δεν πρόκειται απλά μόνο για την Ελλάδα. Δεν θέλω εδώ να υπερασπιστώ την Ελλάδα. Δεν δείχνω καμία κατανόηση, για τον τρόπο με τον οποίο η ηγεσία της Ελλάδας κινήθηκε τα περασμένα χρόνια. Αλλά προσοχή: Όταν διακυβεύεται το μέλλον της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης και όταν οι 16 χώρες της ευρωζώνης δεν προέβλεψαν αυτή την εξέλιξη τότε έχουν όλοι ευθύνη. Εκείνο που διακυβεύεται εδώ είναι η αξιοπιστία της ΕΕ."

Γιώργος Παππάς

reade more... Résuméabuiyad

Η απόλυτη αποτυχία του πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα.

Δεν αναφερόμαστε για το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα μέχρι το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, στην περίοδο αυτή από 1821 μέχρι το 1940 έχουν αναφερθεί οι Ιστορικοί, άλλοι με ανιδιοτέλεια, άλλοι με προσωπικές απόψεις και συμφέροντα κλπ.

Επίσης δεν αναφερόμαστε και για την περίοδο μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και μέχρι το 1974, η περίοδος αυτή ήταν μία ανώμαλη πολιτικά περίοδος και καλά θα κάνουν νέοι σημερινοί ή μελλοντικοί Ιστορικοί να την αναλύσουν και να γράψουν τα τεκταινόμενα και τα ανιδιοτελή συμπεράσματα τους.

Αναφερόμαστε στην περίοδο από το 1974 μέχρι σήμερα δηλαδή στα τελευταία 36 χρόνια, στα 36 χρόνια που κατά αποκλειστικότητα και κατά περίπου ίσα χρονικά διαστήματα, κυβέρνησαν την Ελλάδα το ΠΑ.ΣΟ.Κ και η Νέα Δημοκρατία

Στην αρχή δηλαδή από το 1974 μέχρι το 1995 περίπου, με μία μικρή διακοπή από το 1990 μέχρι το 1993 είχαμε κυβερνήσεις του ενός ανδρός (στα Αγγλικά one man show), από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας του Κωνσταντίνου Καραμανλή και από την πλευρά του ΠΑ.ΣΟ.Κ. του Ανδρέα Παπανδρέου.
Και οι δύο τους ήταν ιδρυτές των πολιτικών κομμάτων τους, και είχαν το πολιτικό ύψος, την δύναμη και την θέληση, και μπορούσαν με συνοπτικές διαδικασίες να αποπέμπουν από το κόμμα τους κάθε λαμόγιο, σφετεριστή των αρχών και των ιδεών, του κόμματος τους.

Όλα τα υπόλοιπα διαστήματα είχαμε κυβερνήσεις συντεχνιών  ή απλά «πολιτικών συμμοριών» ( στα Αγγλικά gang political show), αυτό αφορά και το διάστημα από το 1990 μέχρι το 1993.
Και όπως για κάθε συμμορία, το μοναδικό ζητούμενο είναι το προσωπικό και συντεχνιακό κέρδος, βλέπε Koza Nostra, Mafia κλπ. έτσι και τα σημερινά Ελληνικά πολιτικά κόμματα εξουσίας (Νέα Δημοκρατία και ΠΑ.ΣΟ.Κ.) ενδιαφέρονται μόνο για το πώς θα εξασφαλίσουν οικονομικά  τους εαυτούς τους, τους συνοδοιπόρους τους και τους προστατευόμενους τους.

Τα αποτελέσματα αυτών των πολιτικών κομμάτων και πολιτικών συστημάτων που ακολουθούν, τα βλέπουμε όλοι μας σήμερα, δηλαδή σήμερα, με αιχμή  τον Ελληνικό οικονομικό μαρασμό, βιώνουμε την απόλυτη αποτυχία αυτών των πολιτικών κομμάτων και συστημάτων.

Εδώ που φτάσαμε τι μπορούμε πλέον να κάνουμε.

Η μοναδική πλέον λύση, αν νομίζει κανένας άλλος ότι έχει να προτείνει κάτι άλλο η διαθέτει κάποια άλλη λύση, ας το κάνει, είναι να αλλάξουμε εκ βάθρων το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα.

Μετά από τα πειράματα που έκαναν, οι κάθε μορφής και είδους πολιτικοί και πολιτικάντηδες, στις πλάτες κάθε Ελληνίδας και Έλληνα πολίτη, μετά από 34 χρόνια μετατροπής των Ελληνίδων και Ελλήνων πολιτών σε πειραματόζωα ήλθε η ώρα να ξαναγράψει η Ελλάδα  την Δημοκρατία

Η Ελλάδα είναι ίσως το μοναδικό Κράτος στο πλανήτη που όχι μόνο έχει το δικαίωμα, αλλά πρωτίστως έχει την κοινωνική και ηθικά διεθνή ιστορική αποδοχή να ξαναγράψει, προσαρμοσμένη σε σημερινά  και μελλοντικά πλαίσια και να εφαρμόσει την Δημοκρατία.

Η Ελλάδα πρέπει πλέον να αναλάβει τις ευθύνες της και να γίνει η πολιτική, κοινωνική και ανθρωπιστική συνείδηση των απανταχού του πλανήτη Λαών.

Σήμερα πρέπει να απαντήσουμε σε ένα και μοναδικό αμείλικτο ερώτημα, στο ερώτημα του τι Κράτος θέλουμε, θέλουμε ένα Κράτος συντεχνιών, λαμογιών και απατεώνων, όπως είναι σήμερα η Ελλάδα ή θέλουμε ένα Κράτος Δημοκρατικό όπου καμιά απόφαση – νόμος δεν θα λαμβάνεται αν δεν έχει αναλυτικά και εκ βαθέων εξηγηθεί η αναγκαιότητα του και ψηφισθεί από όλες τις Ελληνίδες και τους Έλληνες πολίτες και δεν έχει συγκεντρώσει την απόλυτη πλειοψηφία.

Δηλαδή απλά, πολύ απλά θέλουμε να αποφασίζουμε εμείς για το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας ή οι σημερινές συμμορίες των πολιτικών κομμάτων.

Για να μπορέσει να επιτευχθεί ο σκοπός αυτός, πρέπει σήμερα να ξεκινήσει η δημιουργία ενός νέου κόμματος – κινήματος, πες το όπως θέλετε, ενός κινήματος που ανήκει σε σένα, ενός κόμματος που δεν αντιπροσωπεύεται από κάποιον  ή από κάποια συμμορία αλλά αντιπροσωπεύεται από όλους μας, κάθε Ελληνίδα και Έλληνα με Δημοκρατική νοοτροπία πολίτη.

Για αυτό καλούμε κάθε Ελληνίδα και Έλληνα πολίτη να συμμετέχει στο νέο αυτό ΑΠΟΛΥΤΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ κίνημα  - κόμμα το οποίο θα μπορούσε να ονομαστεί σημειολογικά ΚΑΝΕΝΑΣ ή ΕΛΠΙΔΑ να δημοσιοποιήσει, να συζητήσει με τους φίλους του και την οικογένεια του, να στείλει σε κάθε γνωστό του ή άγνωστο το ξεκίνημα αυτής της προσπάθειας.

Σ.Σ. Η Εκκλησία του Δήμου είναι σήμερα άμεσα εφικτή, σας το επιβεβαιώνει αυτό ο συντάκτης αυτής της πρόσκλησης που ασχολείται με την πληροφορική και τις τηλεπικοινωνίες από το 1979.

One Stop News

reade more... Résuméabuiyad

Τελικά οι Έλληνες είμαστε Μπούφοι

Αρχές του 2004, τότε στην Ελλάδα κυβέρνηση ήταν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. με τον Σημίτη, έδωσα στην τότε κυβέρνηση την Μελέτη μου “Ολοκληρωμένο σύστημα ασφαλιστικών ταμείων”, όσο πήρατε απάντηση εσείς, άλλο τόσο πήρα απάντηση και εγώ από την κυβέρνηση Σημίτη.
Τον Ιούνιο του 2004, κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας, με τον Καραμανλή, έστειλα την Μελέτη μου στο σύνολο των βουλευτών της τότε κυβέρνησης και του ΠΑ.ΣΟ.Κ., τότε από αρκετούς βουλευτές πήρα την απάντηση, να περιμένω να γίνουν οι Ολυμπιακοί αγώνες και μετά θα το δούνε.
Στα τέλη του 2004 και αρχές 2005, και αφού η Μελέτη είχε γίνει εφαρμογή 800 περίπου σελίδων, την παρουσίασα στο Υπουργείο Εργασίας τουλάχιστον 4 φορές, τελικά πήρα από τους πολιτικούς, οι δημόσιοι υπάλληλοι του υπουργείου είχαν τελείως διαφορετική γνώμη, απείρου κάλους απαντήσεις από το υλοποίησε το και έλα να μας το πουλήσεις, για να πάρουν προφανώς την μίζα τους, μέχρι ότι δεν εφαρμόζεται γιατί δεν μπορούν να τα θίξουν τα οικονομικά συμφέροντα των χρηματοδοτών τους, ποίους αλήθεια εννοούσαν.
Σε πλήρη αναντιστοιχία οι δημόσιοι υπάλληλοι του υπουργείου εργασίας, οι Ελληνίδες και οι Έλληνες εργαζόμενοι πολίτες δηλαδή, υποστήριζαν και βροντοφώναζαν ότι το “Ολοκληρωμένο σύστημα ασφαλιστικών ταμείων” έπρεπε να είχε ήδη εφαρμοστεί και ότι θα επέστρεφε τότε το 2004-2005 τουλάχιστον 6 δισεκατομμύρια ευρώ τον χρόνο, στην Ελληνική οικονομία, σήμερα δηλαδή περισσότερα από 10 δισεκατομμύρια ευρώ τον χρόνο, και θα εξυγίανε πλήρως τον τομέα Υγείας και το ασφαλιστικό σύστημα.
Τον Νοέμβριο του 2009, σημερινή κυβέρνηση ΠΑ.ΣΟ.Κ. με τον Παπανδρέου το έστειλά στους, Λοβέρδο, Ξενογιανακοπούλου, Παπακωσταντίνου, το Φεβρουάριο του 2010 το ξανάστειλα στους ιδίους αναλύοντας τους τα οικονομικά οφέλη και την βοήθεια που μπορεί να προσφέρει στην δοκιμαζόμενη Ελληνική οικονομία η μόνη απάντηση που πήρα ήταν από την Γραμματεία του Παπακωσταντήνου.
Τον Φεβρουάριο του 2010 μου το ζήτησαν και το έστειλα και στον Κουτρουμάνη.

Τελικά οι Έλληνες, και ιδιαίτερα μάλλον οι πολιτικοί μας, δεν πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα Ευφυείς άνθρωποι, όταν κοιταζόμαστε στον καθρέπτη μάλλον δεν πρέπει να βλέπουμε τον εαυτόν μας αλλά το πτηνό της φωτογραφίας του άρθρου τον ΜΠΟΥΦΟ.

Τα δισεκατομμύρια ευρώ που έχουμε χάσει από το 2004 μέχρι σήμερα, δεν είναι λίγα, υπερβαίνουν τα 70 δισεκατομμύρια ευρώ, ποίος τελικά πρέπει να τα πληρώσει αυτά, οι δημόσιοι υπάλληλοι που φωνάζουν και ωρύονται να εφαρμοστεί το “Ολοκληρωμένο σύστημα ασφαλιστικών ταμείων” και κανείς πολιτικός δεν τους ακούει, ή οι ίδιοι οι πολιτικοί, τα τσιράκια τους, και οι συνοδοιπόροι δημοσιογράφοι τους, αποκλειστικά από την προσωπική τους περιουσία ;;

One Stop News

reade more... Résuméabuiyad