πλαστικό και λάστιχο. Είναι ένα νησί από σκουπίδια, είναι πραγματικό και δεν είναι το μόνο. Έκθεση της Anna Rosbach (ΕΕΔ, Δανία) για την καταπολέμηση της ρύπανσης στον βορειοανατολικό Ατλαντικό εγκρίθηκε στην προηγούμενη ολομέλεια και σε συνέντευξη που μας παραχώρησε η κ. Rosbach επισημαίνει ιδιαίτερα τον κίνδυνο αυτών των "πλαστικών νησιών".
Γιατί θεωρείτε ότι το θέμα έχει τόση σημασία;
Για μένα το νερό είναι ότι σημαντικότερο. Χωρίς νερό δεν υπάρχει ζωή και αν αφήσουμε τη ρύπανση ανεξέλεγκτη τότε θα έχουμε πρόβλημα.
Τι είναι αυτή η υπόθεση του πλαστικού;
Μεγάλο ποσοστό αυτής της μάζας είναι διακοσμημένο με κινεζικούς και ιαπωνικούς χαρακτήρες. Όμως εκτός από τον Ειρηνικό υπάρχει και ένα μέρος που πλέει στον Ατλαντικό και είναι, δυστυχώς, ευρωπαϊκής προέλευσης και όλες αυτές οι μάζες συνεχώς μεγαλώνουν, αποκτούν νέα στρώματα, φθάνουν ακόμα πιο βαθιά.
Δηλαδή για τη μέγεθος μιλάμε;
Δεν είναι κολοσσιαίο αλλά μιλάμε για μέγεθος νησιού και ο αριθμός αυτών των νησιών μεγαλώνει συνεχώς όπως και το βάθος στο οποίο φθάνουν.
Θα μπορούσε να αναπτύξουμε μια ολόκληρη βιομηχανία από αυτά τα νησιά και μιλάμε για πολλά και διάφορα είδη πλαστικού, όπως μπουκάλια νερού, μπουκάλια για λάδι ή και μηχανέλαιο που όλα έχουν διαφορετική σύνθεση. Το πρόβλημα είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχουν και ότι, επιπλέον, είναι αξιοποιήσιμα. Το επόμενο βήμα θα ήταν να βρούμε εταιρίες πρόθυμες και ικανές να τα αξιοποιήσουν.
Αλλά σίγουρα είναι πρόβλημα και για τα ψάρια.
Είναι βέβαια. Για τα ψάρια και τα θηλαστικά της θάλασσας, ακόμα και τις μικρότερες φάλαινες. Υπάρχουν μέχρι και περιπτώσεις πνιγμού. Καρχαρίες για παράδειγμα που πιάνονται σε εγκαταλελειμμένα δίχτυα, ακινητοποιούνται και πνίγονται γιατί ο καρχαρίας δεν μπορεί να αναπνεύσει όταν είναι ακίνητος.
Είναι εντελώς τρελό και θλιβερό ταυτόχρονα: Έχουν βρεθεί φώκιες και δελφίνια που έχουν καταπιεί μέχρι και πλαστικά παιχνίδια και όσο περνά ο καιρός η κατάσταση χειροτερεύει.
Έχετε υπ' όψιν σας το πώς αντιλαμβάνονται το πρόβλημα χώρες όπως η Κίνα ή οι Η.Π.Α.;
"Μακριά από μας";
Μιλήσατε για εγκαταλελειμμένα δίχτυα.
Υπάρχει η ιστορία του Δανού ψαρά που τον ενοχλούσαν τα παλιά δίχτυα που είχε μαζεμένα και δεν ήξερε τι να τα κάνει. Τελικά τα έκοψε σε πολύ μικρά κομμάτια, τα οποία με τη σειρά τους μετέτρεψε σε καινούργια δίχτυα. Κατοχύρωσε την ευρεσιτεχνία του, άνοιξε επιχείρηση και σήμερα είναι εκατομμυριούχος…
Ετοιμάζετε και έκθεση για τη ρύπανση στη Βαλτική;
Ακόμα και αν επιτευχθεί συμφωνία μεταξύ Σουηδίας, Φινλανδίας και Δανίας, το πρόβλημα θα συνεχίσει να υπάρχει λόγω των ποταμών που εκβάλλουν στη Βαλτική από τη Ρωσία και τη Λευκορωσία. Η Βαλτική είναι από τη φύση της μια θάλασσα που είναι σχεδόν αδύνατον να αποφύγει τη ρύπανση. Μετά είναι και η χαρτοβιομηχανία της Φινλανδίας που χρησιμοποιεί πολλά χημικά και το ίδιο ισχύει και για τη Σουηδία.
Δεν υπάρχει και ατομική ευθύνη;
Η υπευθυνότητα σε ατομικό και οικογενειακό επίπεδο διευκολύνει την υπευθυνότητα σε επίπεδο χώρας. Νομίζω ότι εκείνο που χρειάζεται είναι ένας εφοπλιστής να πει "όχι δε θα αδειάσω τις δεξαμενές μου στα ανοιχτά γιατί αυτό θα μολύνει την παραλία όπου κολυμπούν η γυναίκα μου και τα παιδιά μου".
One Stop News
No comments:
Post a Comment