Κίνα – Ινδία και Στρατιωτικοί Εξοπλισμοί.

Το μοναδικό πλοίο το οποίο μπορεί να φέρει αεροπλάνα και το οποίο έχει ενταχθεί στις Δυνάμεις του Πολεμικού Ναυτικού της Κίνας, είναι αεροπλανοφόρο μόνο στο όνομα. Το μαχητικό αεροσκάφος για το αεροπλανοφόρο «Liaoning» περνά ακόμη από δοκιμές. Προηγουμένως το Πεκίνο αποτάθηκε με έκκληση στη Ρωσία να του πουλήσει μερικά SU-33. Όμως η Μόσχα αρνήθηκε, θεωρώντας πως αυτά τα αεροσκάφη μπορούν να χρησιμοποιηθούν για αντιγραφή.

Ωστόσο, λίγο αργότερα, η Ουκρανία πούλησε στη Κίνα ένα από τα πρότυπα του SU-33 – το αεροσκάφος Τ-10Κ. Το 2010 η Κίνα ανακοίνωσε τον τερματισμό της ανάπτυξης του δικού του μαχητικού αεροσκάφους για αεροπλανοφόρα – του Shenyang J-15, τονίζοντας ιδιαίτερα πως το αεροσκάφος αυτό αποτέλεσε το επόμενο βήμα ανάπτυξης του μαχητικού αεροσκάφους Shenyang J-11. Όμως το αναφερόμενο J-11 στην ουσία είναι ένα αντίγραφο του σοβιετικού SU-27.

Γιατί η Κίνα θέλει να έχει αεροπλανοφόρο χωρίς αεροπλάνα; Ο λόγος μπορεί να είναι στον ανταγωνισμό των κύριων χωρών της ασιατικής περιοχής. Διότι ταυτόχρονα με την ολοκλήρωση και την μεταλλαγή του «Βαριάγκ», το οποίο ονομάστηκε «Liaoning», στο ρωσικό εργοστάσιο «Σεβμάς» πραγματοποιούταν η αναδιάταξη ενός σκάφους της ίδιας κλάσης για το Π/Ν της Ινδίας – του σοβιετικού αεροπλανοφόρου «Αντμιράλ Γκορσκόφ» («Ναύαρχος Γκορσκόφ»), το οποίο σήμερα ονομάζεται «Vikramaditya». Για τις λεπτομέρειες αυτού του σχεδίου αφηγείται ο στρατιωτικός εμπειρογνώμονας Ίγκορ Κοροτσένκο:

 Οι απαιτήσεις της ινδικής πλευράς βρίσκονται στα πρόθυρα των δυνατοτήτων των σύγχρονων τεχνολογιών. Οι εργασίες για την αναβάθμιση του «Αντμιράλ Γκορσκόφ» σε «Vikramaditya» ήταν πολύ μεγάλης κλίμακας, για πρώτη φορά το στρατιωτικό τεχνικό συγκρότημα συναντήθηκε με την ανάπτυξη ενός τόσο δύσκολου τεχνολογικού σχεδίου. Αρκεί να πούμε μόνο, ότι από το παλιό πλοίο έμεινε μόνο το κέλυφος. Στην πραγματικότητα κατασκευάστηκε ένα εντελώς νέο σκάφος.

Θα πρέπει να σημειωθεί, πως για το ινδικό σκάφος, σε αντίθεση με το κινέζικο, ήδη υπάρχουν τα αεροσκάφη και ελικόπτερα αεροπλανοφόρου, και τα οποία παράγονται μαζικά.

Ωστόσο, κατά τις δοκιμές στη θάλασσα, στο χώρο του κινητήρα του «Vikramaditya» ανακαλύφθηκαν ελαττώματα: σε τρεις από τους οχτώ λέβητες είχαν καταστραφεί από 5% έως 10% των θερμομονωτικών τοιχωμάτων από τούβλο. Η συνολική ισχύς του σκάφους μειώθηκε έως 50%, όμως ακόμη και σε αυτή την κατάσταση το «Vikramaditya» κατάφερε να φτάσει την ταχύτητα των 22 κόμβων – μια ταχύτητα, κατά την οποία επιτρέπεται η απονήωση και προσνήωση. Το αεροπλανοφόρο θα πρέπει να περάσει από επιπρόσθετες επιδιορθώσεις, γεγονός το οποίο θα καθυστερήσει την παράδοση του σκάφους στο ινδικό Π/Ν: του χρόνου θα γίνει το κύριο σκάφος του ινδικού πολεμικού ναυτικού στόλου.

Η Κίνα και η Ινδία προγραμματίζουν να κατασκευάσουν και άλλα σκάφη αυτής της κλάσης. Έτσι, στα ναυπηγία της ινδικής πόλης Κοτσίν από το 2006, βάσει του κοινού ρωσικό-ινδικού σχεδίου, κατασκευάζεται το αεροπλανοφόρο «Βικράντ». Η Κίνα σχεδιάζει από το 2020 να κατασκευάσει δύο μη πυρηνικά αεροπλανοφόρα, και μετά να ξεκινήσει την κατασκευή και των πυρηνικών.

Εν πάση περιπτώσει, η ταυτόχρονη εμφάνιση στην περιοχή της Ασίας δύο νέων μεγάλων πολεμικών σκαφών υποδηλώνει μια αλλαγή των θαλάσσιων δογμάτων των μεγαλύτερων κρατών της Ασίας.